നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ
അക്ഷയപാത്രത്തിൽ നിന്നും
നീ പകരും ഇഷ്ടം നഷ്ടമാവാത്തത്ര
എന്റെ തൂലികയിൽ നിന്നും
നിനക്കായ് പ്രണയാക്ഷരങ്ങൾ
പിറന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും ...

നിഷ്കളങ്കമാം പുഞ്ചിരിയിലൂടെയാവാം
ആദ്യ പ്രണയം മൊട്ടിടുന്നത്!!!
പൂവായ് വിരിയുന്ന കൗമാരവും
കായായി മുളക്കുന്ന യൗവ്വനവും താണ്ടി
പൊഴിഞ്ഞു വീഴാൻ തുടങ്ങും വാർദ്ധക്യത്തിലും
പ്രണയം തുടിക്കട്ടെ ജീവിതമാകെ !!!

ആത്മാവിൻ ആഴങ്ങളിൽ സൂക്ഷിച്ച
നിറമുള്ള പീലിയാണ്  നീ
നിനച്ചിടാതെ നീ ഞെരിച്ചമർത്തിയ
കരിവളപ്പൊട്ടുകൾ ചേർത്തുവെച്ചു
ഞാനെന്റെ അകതാരിൽ തീർത്തു വെച്ചു
ഒരു സ്വപ്നക്കൊട്ടാരം !!!

നിനക്ക് നൽകാനായ്
ഞാൻ കാത്തുവെച്ച
മഞ്ചാടിമണികളെ
ഇടയ്ക്കു തുറന്നൊന്ന്
ഞാനെണ്ണി നോക്കാറുണ്ട് ...
ആരും കവർന്നെടുത്തില്ലെന്ന്
ഉറപ്പു വരുത്താനായി !!!

സ്വർണക്കൂട്ടിലടച്ച പക്ഷിയുടെ
മോഹങ്ങൾ തൂവൽ ചിക്കി
പറന്നുയരുകയാണ് ...
അങ്ങ് ദൂരെ മേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ
മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ട് മുന്നേറണം
ചിറക് തളരുമ്പോൾ
ബലിഷ്ഠമാം ചില്ല കണ്ടെത്തി
കൂടൊന്നു കൂട്ടണം ..
മഴയും കാറ്റും ആസ്വദിച്ചു
ഇണക്കിളിയെ കാത്തിരിക്കണം...

കൂട്ടുകാരി
===============================
ഹരിതവർണമാം പ്രകൃതിയെൻ
കൂട്ടുകാരി ...
കളകളെസ്വനമേറും പുലരിയെൻ
കൂട്ടുകാരി ...
എരിവെയിലിൽവിങ്ങും ഉച്ചയെൻ
കൂട്ടുകാരി ...
കവിൾ ചുവന്നു തുടുത്ത സന്ധ്യയെൻ
കൂട്ടുകാരി ...
പൂനിലാ പൊഴിക്കും രാവെന്റെ
കൂട്ടുകാരി ...

ഹൃദയജാലകപ്പടിക്കപ്പുറത്ത്‌ നിൻ
കാൽസ്വനം കാതോർത്തിരിക്കവേ
അകതാരിൽ കുറുകിയ
പ്രണയത്തിൻ പ്രാവിന്റെ
ചിറകടി കാതിൽവന്നലച്ചു ...
അന്നെന്റെ നെറ്റിയിലെ
ചന്ദനപ്പൊട്ടിൻതരി
നിൻമടിത്തട്ടിൽ വീണനാൾ
അധരം അധരത്തിൽ മീട്ടിയ
ഈണത്തിന് ശ്രുതിയിട്ട്‌
ഞാനൊരു തൂവലായ്
പറന്നുയർന്നു ..

മൊഴികൾ വിതുമ്പിയതും
മിഴികൾ തുളുമ്പിയതും
കണ്ടിട്ടും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചകന്ന
നിന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ
പിന്തുടരാനാവാതെ
ഇനി ഞാൻ മടങ്ങട്ടെ...

പ്രണയം വറ്റിവരണ്ട
ഹൃദയത്തിൻ മരുഭൂമിയിൽ
മരുപ്പച്ചയാണിന്ന് നീതന്ന
നുറുങ്ങു നിമിഷങ്ങൾ ...

മുട്ടിവിളിച്ചിട്ടും
ഹൃദയത്തിൻ വാതിൽ
കൊട്ടിയടച്ചെന്ന് നീ ...
മുട്ടിയശേഷം
പയ്യെ നീ തള്ളിത്തുറക്കുമെന്ന്
കരുതി ചാരി കാത്തിരുന്നു ഞാൻ  ...

കാൽവിരലാൽ കളംവരച്ചുഞാൻ
കടവത്ത്‌  കാത്തിരുന്നത്
കടത്തുവള്ളത്തിലേറി
നീ വരുമെന്നെനിക്ക് 
ഉറപ്പുള്ളതിനാലായിരുന്നു...

നഗ്ന മേനിയുടെ വശ്യതയോ
നിഷ്കളങ്കമാം പുഞ്ചിരിയോ
നയനസുന്ദരവും
ഹൃദയ ലാവണ്യവും ????

നീറുന്ന ഒർമ്മകളാവുന്നു
നീതന്ന മധുരിക്കും
നിമിഷങ്ങളത്രയും ..

"ഹൃദയത്തിന്റെ താളിൽ
മാനം കാണിക്കാതെ
ഞാനൊളിച്ചുവെച്ച
പീലിത്തുണ്ടായിരുന്നു
നിന്നോടുള്ള പ്രണയം !!!"

എന്നെ അറിയാൻ നീ ശ്രമിക്കാത്തതിനാലാവും
നിന്റെ കനവുകളിൽ ഞാനില്ലാതിരിക്കുന്നത് ...
എന്നിലേക്കുള്ള ദൂരം നീ അളക്കാഞ്ഞതിനാലാവാം
നിന്നരികെ ഞാനെത്തിയ കാര്യം നീ അറിയാതെപോയത് ...

നോക്കെത്താ ദൂരെ
നീ മറയുന്നതും നോക്കി
ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണോടെ
ഇടറുന്ന കണ്ഠത്തോടെ
നിന്ന മാത്രയിൽ
ഒരുവേള എന്നാത്മാവ്
പറന്നുയർന്നെങ്കിലെന്ന്
കൊതിച്ചുപോയി ഞാൻ

കുളിർമഞ്ഞിൻ പുതപ്പണിഞ്ഞ പുലരിയിൽ
ജാലക വിടവിലൂടെ പതുങ്ങിവന്ന
കുളിർകാറ്റെൻ ഉടയാടയെ ഇളക്കി
ചൊടിയിൽ മുത്തിയൊന്നിക്കിളിപ്പെടുത്തി ...
അർദ്ധമയക്കത്തിൻ ആലസ്യത്തിൽ
നിൻ ആലിംഗനത്തിലമരാൻ 
അറിയാതെ മനം കൊതിച്ചുപോയ്‌ !!!

ഹൃദയത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിലെ
ഉമിതീയ്യിലിട്ട് ഊതിക്കാച്ചി
എടുത്തതിനാലാവാം
എന്റെ പ്രണയത്തിനെന്നും
പത്തരമാറ്റ് തിളക്കം !!!

നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ
അക്ഷയപാത്രത്തിൽ നിന്നും
നീ പകരും ഇഷ്ടം നഷ്ടമാവാത്തത്ര
എന്റെ തൂലികയിൽ നിന്നും
നിനക്കായ് പ്രണയാക്ഷരങ്ങൾ
പിറന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും ...

രാവിന്റെ യാമം തീരാൻ
ഞാൻ കാത്തിരുന്നത്
നോവിന്റെ എരിതീയ്യിലേക്ക്
വീഴാനായിരുന്നോ ???
അകലങ്ങൾ തീർത്ത
അടുപ്പത്തിൻ മതിൽകെട്ടാൻ
ഇനിയെന്ന് നീയെന്നരികിലെത്തും ???

എഴുതിയ വരിയിലത്രയും
നിന്നെ ഞാൻ മൂടിവെച്ചത്
മറ്റാരും നിന്നെ
കണ്ടുമോഹിക്കരുതെന്ന
സ്വാർത്ഥതയിലാ !!!

അകലെ വാനിൽ പടർന്ന 
കാർമേഘം പോലെ 
നിൻ ഓർമ്മകളെന്നിൽ 
പെയ്യാതെ നിന്നിട്ടും 
നീ തന്ന ഇത്തിരി
പുളകിതമാം നിമിഷത്തിൻ 
അഞ്ജനചെപ്പുതുറന്നു 
ഞാൻ വാലിട്ടൊന്നു 
കണ്ണെഴുതട്ടെ ....

ഞാൻ രാവുപോലെ അടുക്കും തോറും
സന്ധ്യേ നിൻ കവിൾ ചുവന്നു തുടുക്കുന്നല്ലോ ...
എന്നിൽ അലിയാൻ  എന്നോട് ചേരാൻ
നിൻ മനം കൊതിക്കുന്നതല്ലേ ഈ സൗന്ദര്യ രഹസ്യം ...

പൊട്ടിയ കാൽമുട്ടിന്റെ 
ഓർമകളെ ഉണക്കാൻ 
മനസ്സ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്പ്പ തേടാറില്ല ..
മൂട് കീറിയ ട്രൗസറിൽ തെളിഞ്ഞ 
നിഷ്കളങ്കമാം നഗ്നതക്ക് 
നാണമെന്തെന്നറിയില്ലായിരുന്നു...
എനിക്കെന്റെ ബാല്യം സമ്പന്നം 
പക്ഷേ, ഇന്നത്തെ തലമുറയ്‌ക്കോ ??? 

---സുധി ഇരുവള്ളൂർ---

നിന്റെ മൗനത്തിന്റെ
ആഴങ്ങളിൽ നിന്നും
ഞാൻ തേടിപ്പിടിച്ച
അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളെ
ആരും കാണാതെ
ഞാനൊരു
ചിപ്പിക്കുള്ളിൽ അടച്ചുവെച്ചു
ഞാനെന്റെ ഹൃദയത്തിൽ
ഒളിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് ...
ഒരുനാൾ നീ ചാരയണയുമ്പോൾ
പകുത്തുതരാനായി ...
---സുധി ഇരുവള്ളൂർ --

മഷിത്തണ്ടിൽ നിന്നും
ഇറേസറിലേക്കും
ഡിലീറ്റിലേക്കും
ഞാൻ വളർന്നപ്പോൾ
നടപ്പിൽ നിന്നും കിടപ്പിലേക്ക്
വളർന്ന അമ്മയുടെ
സ്നേഹവും വളരുകയാണ് ...




 

കാഴ്ച മങ്ങുന്ന ലോകം
കേൾവി അകലുന്ന ലോകം
ഗന്ധമന്യപ്പെട്ട ലോകം
രുചി മാഞ്ഞ ലോകം
സ്പർശം അറിയാത്ത ലോകം
ഇനി ഞാനെന്റെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക്
വിശ്രമം നൽകട്ടെ ...

"നന്ദി".....
ഔപചാരികതയുടെ മേലങ്കിയണിഞ്ഞ വാക്ക് ...
പത്തുമാസം ചുമന്ന ഗർഭപാത്രത്തിന്
നന്ദി പറയുന്ന വിദ്യാ സമ്പന്നർ !!!
അച്ഛനൊഴുക്കിയ വിയർപ്പിന്
നന്ദിപറയുന്ന സംസ്കാര സമ്പന്നർ !!!
പങ്കാളിയുടെ ചുംബനത്തിന്
നന്ദി പറയും സ്നേഹസമ്പന്നർ !!!
ചങ്ക് പറിച്ചു തരും സൗഹൃദത്തിന്
നന്ദി പറയുന്ന സുഹൃദ് സമ്പന്നർ !!!
കടമകൾ മറന്നു നാം തമ്മിൽ അന്യരായി -
നന്ദിയെന്ന വാക്കിലൊതുക്കുന്നുവെല്ലാം
അതെ, അപരിചിതരാണ് നാം ...
സ്വാർത്ഥമാം ഈ ലോകത്ത്‌
തനിച്ചു മതിയെന്ന് അഹങ്കരിക്കുന്നു നാം ...

ആശയങ്ങൾ നശിച്ച മനസ്സുമായി
ആകാശത്തിന്റെ അവസാനം തേടും
ആമാശയമില്ലാത്ത മൂഢ ചിന്തകൾക്ക്
ആഹാരം തേടുന്നവൻ  ഞാൻ...
ഇലകൊഴിഞ്ഞ മരത്തിന് കീഴിൽ
ഇന്നലെ തണൽ തേടി ഞാൻ ഇരുന്നു ...
ഇരിക്കുന്ന കൊമ്പ് മുറിക്കുന്ന എന്നെനോക്കി
ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കളും ചിരി തുടങ്ങി ...
എന്തിനീ യാത്രയെന്നറിയില്ല
എങ്കിലും താണ്ടണം ഇനിയുമേറെയെന്നറിയാം
എരിയുന്ന പകലിലും ഇരുളുന്ന രാവിലും
എന്റെ മരണവാർത്ത കേൾക്കാൻ ഞാൻ നടക്കട്ടെ ...

ജീർണ്ണിച്ച പഴംതുണികേട്ടുകൊണ്ടൊരു
ഭാണ്ഡം തീർത്തുഞാൻ ചുമലിലേറ്റി.... 
ചിതലരിച്ച ഓർമകളും
ചിറക് നഷ്ടമായ സ്വപ്നങ്ങളും
ഉറവ വറ്റിയ മോഹങ്ങളും
മരിച്ചു മണ്ണടിഞ്ഞ എന്റെ മനസ്സും
ഭാണ്ഡത്തിലേറ്റി ഞാൻ യാത്ര തുടരുന്നു ...
സ്വപ്നങ്ങൾ വിൽപ്പനച്ചരക്കായെങ്കിൽ
ഞാനും ധനികനായേനെ ...
മോഹങ്ങളുടെ പട്ടത്തിന്റെ
നൂല് പൊട്ടിയ നാളുകൾ ..
പ്രതീക്ഷവറ്റിയ കണ്ണുകളും
ഉമിനീർ സ്പർശിക്കാതെ
വരണ്ട ചുണ്ടുകളും ...
ഇനി ഹൃദയത്തിന്റെ തെക്കേ പറമ്പിലെ
ചുടലക്കണ്ടത്തിൽ ഞാൻ എനിക്കായ്
ഒരു കുഴിയെടുത്ത്‌ കാത്തിരിക്കട്ടെ...

ഒരു പെരുമഴക്കാലമായ് നിന്നിൽ പെയ്യ്തിറങ്ങാൻ 
കൊതിച്ച നിമിഷങ്ങൾക്ക് നീർക്കുമിളയുടെ ആയുസ്സായിരുന്നു ....
ഒരു മഴത്തുള്ളിപോലെ നീയെന്റെ കൈക്കുമ്പിളിൽ നിന്നും 
ഊർന്നു താഴെ വീണു ചിതറാൻ കൊതിച്ചു ...
നിന്റെ നെറ്റിയിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി അധരത്തിലൊളിക്കാൻ 
എന്റെ മോഹങ്ങളുടെ മഴതുള്ളി കൊതിച്ചതറിഞ്ഞില്ലെന്നുണ്ടോ നീ  ??
ഇനിയും ഒരു മഴക്കായി കാത്തിരിക്കാതെ ഞാൻ 
പെയ്തു തോർന്ന തുള്ളികൾക്കിടയിലൂടെ നടന്നകലട്ടെ .....

നിന്റെ സ്നേഹമായിരുന്നു
എന്റെ തൂലികയിലെ മഷി ...
ഇനി ഈ  തൂലിക ഉപേക്ഷിക്കുന്നു ...
നിറമില്ലാത്ത തെളിയാത്ത
അക്ഷരങ്ങൾ ഇനി ആർക്കുവേണ്ടി ???

ചുംബിച്ചുലയ്ക്കുവാൻ ഞാൻ വൈകിയതിനാലോ സഖീ
നിൻ ചൊടി എന്നോട് ചൊടിച്ചു നിന്നു  ???
കണ്ണിൽ നോക്കിയിരിക്കാൻ ഞാൻ മടിച്ചതിനാലോ സഖീ
കണ്മഷിയെഴുതാൻ നീ മറന്നു പോയി ???
താളം പിടിക്കാൻ ഞാൻ കരം ഇളക്കാത്തതിലോ സഖീ
നീ നിൻ കാൽച്ചിലങ്ക എന്റെ മുന്നിൽ അഴിച്ചെറിഞ്ഞു ???

മനസ്സിന് മതിൽ കെട്ടിയിരിക്കയാണ് ചിലർ
ആരും എത്തിനോക്കാതിരിക്കാൻ ഉയരത്തിൽ
അകത്തു നടക്കുന്നതൊന്നും പുറത്തറിയാൻ പാടില്ലായിരിക്കും
സൂക്ഷിച്ചുനോക്കിയപ്പോൾ കണ്ട പിച്ചള ഗേറ്റ് വഴി
ഞാനൊന്നെത്തി പാളി നോക്കിയപ്പോൾ
പൂക്കളും കിളികളും അരുവികളും ഓളങ്ങളും നിറഞ്ഞ
മനോഹര സ്വർഗ്ഗമാണവിടെയെനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത് ....
ഇനി ഞാനും ഈ മതിൽക്കെട്ടിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കില്ല
ഇവിടെ ഞാനൊരന്തേവാസിയാവുന്നു ...
ഈ സ്വർഗത്തിൽ ...ആ ഹൃദയത്തിൽ ...

വികാര വിക്ഷോഭങ്ങളുടെ
വേലിയേറ്റങ്ങൾക്കൊടുവിൽ
പ്രക്ഷുബ്ധമായ മനസ്സിൽ
തിരയടങ്ങാൻ വിസമ്മതിക്കുന്നു ..
കരയെ തിര വിഴുങ്ങിയോ അതോ
കര സ്വയം പിൻവാങ്ങിയോ ??
അലിഖിതങ്ങളായ നിയമസംഹിതകളുടെ
ഗ്രന്ഥക്കെട്ടിൽ ചിതലരിക്കുന്നു ...
സത്യത്തിന്റെ മരണവാർത്തയറിഞ്ഞെത്തിയ
ബലിക്കാക്കകളുടെ സംഗീതം ...
വിശ്വാസത്തിന്റെ ചിതയിൽ നിന്നും
ബീഡികത്തിക്കുന്ന താടിവളർന്ന ചിന്തകർ ...
ലോകമേ , നിൻ മടിത്തട്ടിലെ ലാവഉറയുമ്പോൾ
ഇനി ഞാനും അതിലൊന്ന് മുഖം കഴുകിക്കോട്ടെ ???

നീയും ഞാനും ഒരിലയുടെ രണ്ടു വശങ്ങൾ
ഒരു ഹൃദയമിടിപ്പിൻ അരികിലുണ്ടായിട്ടും
പരസ്പരം കാണാതെ തീരുന്ന ആയുസ്സിനുടമകൾ.
എന്റെ വരികൾക്കിടയിൽ ഞാൻ നിന്നെ ഒളിച്ചുവച്ചു
നിന്റെ പുഞ്ചിരിക്കുള്ളിൽ ഞാൻ ഒളിച്ചിരുന്നു
പൊരിവെയിലും പേമാരിയും
നിന്നെ തളർത്താതിരിക്കാൻ ഞാനിലയുടെ മേൽഭാഗമായി
ഇനി ഒരു കാറ്റേറ്റ് നാമിരുവരും ഞെട്ടറ്റു വീഴും നാൾ
തിരിഞ്ഞു മറഞ്ഞു ഞാനാദ്യം ഭൂമിയെ സ്പർശിക്കും 
ഞെട്ടറ്റതെങ്കിലും നിനക്ക് നോവാതിരിക്കാൻ...

കുപ്പിവള പോലെ കിലുങ്ങി ചിരിക്കും
സുന്ദര നിമിഷങ്ങളുണ്ട് ചേർത്തുവെക്കാൻ,
ദാവണിക്കുള്ളിൽ വീർപ്പുമുട്ടുന്ന സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട്
ഹൃദയ ചലനമായി കൂട്ടിനൊരു കാൽച്ചിലങ്കയുണ്ട് ...
മോഹങ്ങൾ പൂത്തുലയും മൂക്കുത്തിയുണ്ട്
കലപിലകൂട്ടാനൊരു വെള്ളി കൊലുസുണ്ട്
ഒരു നെരിപ്പോടായി വിങ്ങും നിൻ
ഓർമയുണ്ട് തഴുകി തലോടാൻ ,
മറന്നിട്ടും മറക്കാനാവാതെ
ഒരു മഞ്ചാടിമണിയായ ഓർമ്മകൾ

നീ തെളിയിച്ച ദീപത്തിന്റെ പ്രഭയാണ്
ഇന്നെന്റെ ജീവിത വെളിച്ചം ...
കാർത്തിക ദീപം പോലെ തിളങ്ങും
നിൻ മിഴിയിൽ എനിക്കിന്ന്
കരിമഷിയാലൊരു കവിത രചിക്കണം ...

നിന്റെ മൗനത്തെയും കീഴടക്കി
ആ ഹൃദയത്തിൽ ഒരിടം കണ്ടെത്തണം
മറ്റാരുമറിയാതെ ആ ഹൃദയസ്പന്ദനം
അരികെ നിന്നറിയണം ...
ഒരു വേള അതിലൊരു ശ്വാസമായി മാറണം ...

വാക്കുകളുടെ എഴുതാപ്പുറങ്ങൾ
തേടി അലയണ്ടാ ..
വരികൾക്കിടയിലൂടെ വായിച്ചാലറിയാം
ഞാനെന്ന സത്യത്തെ...
ഹൃദയത്തിൽ പച്ചകുത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്
നീയെന്ന സ്നേഹത്തെ ...

ഏകാന്തതയുടെ ഒഴുക്കിന്റെ
ചുഴിയിലകപ്പെട്ട എനിക്ക്കിട്ടിയ 
സ്വപ്നത്തിൻ ഒരിലത്തുമ്പാണ്
നിന്റെ സ്നേഹം ...


മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു ...
ഇലയിൽ ഇപ്പോഴും തുള്ളി
വീഴാൻ വെമ്പലുമായ് ...
നിറഞ്ഞ മനസ്സും
പുണർന്ന കരങ്ങളും
ആനന്ദ നൃത്തമാടാവേ
ഈ സന്ധ്യയും കഴിഞ്ഞു
രാവൊന്നു വേഗമണയാൻ
മനസ്സ് തുടിച്ചൊരാ മാൻപേട
മിഴികൾ കൂമ്പി കാത്തിരുന്നു ...

ഞാൻ വെറും കാവൽക്കാരൻ
നിർമലമായ നീയെന്ന തുമ്പപ്പൂവിന്
സംരക്ഷണമേകും കട്ടുറുമ്പ്
ആരും തൊടാതെ നുള്ളാതെ പിച്ചിയെടുക്കാതെ
കാത്തുകൊള്ളാം എന്നും നിന്നെ ഞാൻ ...

ഇറതുമ്പിൽ നിന്നും ഇറ്റു വീഴുന്ന
മഴത്തുള്ളിക്കും ഒരു സംഗീതമുണ്ടായിരുന്നു ...
ഇന്റർലോക്ക് ചെയ്ത കോൺക്രീറ്റ് സൗധം
കൊന്നൊടുക്കിയ ആർദ്ര സംഗീതം ...
ചേമ്പിലക്കുമ്പിളിൽ നൃത്തമാടും
മഴത്തുള്ളിയെ തേടിയലഞ്ഞു ...
മൺകൂനകൾ തിന്നു തീർത്ത പാടം
നാളെ തലയുയർത്താനുള്ള അംബരചുംബികൾക്കു
മടിത്തട്ടൊരുക്കിയ ചേമ്പിൻ തണ്ടൊരു രക്തസാക്ഷി ...

ഞാൻ പകുത്തുനൽകിയ സ്നേഹം
നീ ഹൃദയത്തിലെവിടെ ഒളിച്ചുവെച്ചു ??
ചെറു കാറ്റിനെ കൊതിച്ച  മോഹത്തിൻ കനലുകൾ
ശ്വസനിശ്വാസമേറ്റു ആളി പടർന്നു ...
ഞാൻ കാത്തുവെച്ച സ്വപ്നങ്ങളുടെ വളപ്പൊട്ടുകൾക്ക്
 നിന്റെ മാദകഗന്ധം തന്നെ ...

മഴ തിമർത്തു....മനം കുളിർത്തു ...
മണ്ണിന്റെ മനസ്സ് പൂത്തുലഞ്ഞു ..
പുളകിതയായവൾ തരളിതയായി
മഴയുടെ തുള്ളികൾ ഏറ്റുവാങ്ങി ...
കാണാൻ കൊതിച്ച നയനാനന്ദമാം കാഴ്ചയുടെ നിർവൃതി ...
മനസ്സിലെ പരൽമീനുകളുടെ
ആനന്ദ നൃത്തം ...
തൊടിയിലെ തവളകളും
ചീവീടുകളും സംഗീതം .. ...
ഹൃദയം ഹൃദയത്തോട് മൊഴിഞ്ഞു ...
മഴ മണ്ണിനോട് പറഞ്ഞു ...
നിന്നെ ഞാനൊരുനാളും കൈവിടില്ലെന്ന് ...

നിന്റെ പരിഭവത്തോളം സൗന്ദര്യം
പ്രകൃതിയിൽ മറ്റെന്തിനുണ്ട് പെണ്ണേ ..?
നിന്റെ കുസൃതിയോളം കുളിര്
ഹിമകണത്തിനും ഇല്ല പെണ്ണേ ...
നിന്റെ സ്നേഹത്തോളം സുഖം
പാരിൽ മറ്റൊന്നിനില്ല പെണ്ണേ ...
പുഞ്ചിരിയെ പരിഭവത്താൽ മറച്ചും 
പിണക്കത്തിൽ ഇണക്കത്തിനെ ഒളിച്ചും
സ്നേഹത്താൽ സമ്പന്നമായ നാലാം വർഷം ...
സർവ്വേശ്വരാ ഈ സൗഭാഗ്യ വരദാനത്തിന്
പകരം ഞാനെന്തു നൽകേണ്ടൂ ???

മൂടിക്കെട്ടിയ മാനത്ത്‌ മാരിവിൽ
ഊഞ്ഞാൽ കെട്ടി ...
മഴകാത്ത വേഴാമ്പൽ ഇനിയൊന്ന്
ആശ്വസിച്ചോട്ടെ ...
ഒരു പക്ഷെ ആ ഒരു മഴക്കാലം
നീ മറന്നിരിക്കാം ...
എങ്കിലും ആ വിരൽത്തുമ്പും പിടിച്ചു
നാം നടന്ന പാതയോരങ്ങൾ ...
ഇനിയും മഴനനയാൻ കൊതിച്ചു ചുമ്മാ-
ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ഞാൻ  ....

നാംകണ്ട കനവിലത്രയും
നീയെന്നിൽ വിസ്മയമായിരുന്നു ...
നീയെന്നിൽ നിന്നകന്ന മാത്രയിൽ
നമ്മളൊന്നായ് കണ്ട കനവെന്തേ
നീ കവർന്നെടുത്തില്ല ??
നിന്റെ ഓർമകളെ തഴുകും തോറും
ഹൃദയം തരളിതമാവുന്നു ഇന്നും ...
കാത്തുവെച്ച സ്വപ്നങ്ങളിൽ
നിറം ചാർത്തി നീ മാഞ്ഞപ്പോൾ
ഇനിയെന്റെ കനവുകളെ ഞാൻ
കാരിരുമ്പിൽ ചങ്ങലയാൽ ബന്ധിച്ചിടട്ടെ ...

കെട്ടിയാടിയ വേഷങ്ങളത്രയും അഴിച്ചുവെച്ചിട്ടും
നീയെന്ന പുണ്യത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ ഇനിയും ബാക്കി
നിന്റെ കാൽപ്പാടകന്ന മണൽത്തരികളെ പിൻതുടരുന്ന
മനസ്സിന്റെ വികൃതിയെ കടിഞ്ഞാണിടാൻ പറ്റുന്നില്ല ...
അന്ന് നീ തന്ന ചുംബനങ്ങൾ ഇന്ന് ചുണ്ടിനെ പൊള്ളിക്കുന്നു,
അന്നത്തെ നിന്റെ ആലിംഗനം ഇന്നെന്റെ എല്ലുനുറുക്കുന്നു ...
ഓർമകളേ ഓടിയകലൂ ... ഇനിയെങ്കിലും ഞാൻ
എനിക്കായൊന്നു കണ്ണടച്ചോട്ടെ ....

പേരും പെരുമയും അനുദിനം വളർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു പാചക തറവാട്. സന്തോഷവും നൊമ്പരങ്ങളുമെല്ലാം ആ തറവാട്ടിലെ അംഗങ്ങൾ പരസ്പരം പങ്കുവെച്ചു പോരുന്നു. തറവാട്ടിലെ അംഗങ്ങളാവട്ടെ എല്ലാവരും നല്ല പാചകക്കാരും. പാചകം ഒരു കലയാണല്ലോ. അപ്പൊ എല്ലാവരും കലാകാരന്മാർ തന്നെ.ഓരോരുത്തരും പാകം ചെയ്യുന്ന വിഭവങ്ങൾ എല്ലാവരും കഴിച്ചഭിപ്രായങ്ങൾ പറയുക തറവാട്ടിൽ പതിവായിരുന്നു.
   തറവാട്ടിലെ പാചക കലാകാരന്മാരിൽ പ്രധാനിയെ കുറച്ചു നാളായിട്ടു തറവാട്ടിലേക്ക് കാണ്മാനില്ല. ഇദ്ദേഹം പാചകം ചെയ്തു വിളമ്പുന്ന ആഹാരങ്ങളായിരുന്നു തറവാട്ടിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ പ്രിയം. കാരണവന്മാർ മുതൽ കൊച്ചു കുട്ടികൾ വരെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈപുണ്യത്തിൽ സംതൃപ്തരായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ എന്നും എല്ലാവരും പ്രശംസ കൊണ്ട് മൂടി കൊണ്ടിരുന്നു. എങ്ങനെ പ്രശംസിക്കാതിരിക്കും, അത്രയ്ക്ക് നല്ല വിഭവങ്ങളായിരുന്നു അദ്ദേഹം വന്നുകഴിഞ്ഞാൽ ഇലത്തുമ്പിൽ വിളമ്പുക. നല്ലപോലെ ആസ്വദിച്ചു നല്ല ഒരു ഏമ്പക്കവും വിടും എല്ലാരും. അദ്ദേഹത്തെയാണ് ഇപ്പോൾ തറവാട്ടിലേക്ക് കാണാതായിരിക്കുന്നത്...
   കുറച്ചു ദിവസം മുൻപ് അതായത് അദ്ദേഹം തറവാട്ടിൽ അവസാനമായി സദ്യ ഒരുക്കിയ ദിവസം... അന്ന് അദ്ദേഹം ഒരുക്കിയ വിഭവങ്ങൾ നല്ല പഴമ വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന ഒരു ഉഗ്രൻ സദ്യ തന്നെയായിരുന്നു. തറവാട്ടിലെ കാരണവർ മുതൽ പിന്മുറക്കാർ വരെ എല്ലാവരും സദ്യ വേണ്ടുവോളം നല്ലോണം ആസ്വദിച്ചു തന്നെ കഴിച്ചു. നല്ല മസാലക്കൂട്ട് ഒക്കെ ചേർത്ത നല്ല ഉഗ്രൻ വിഭവങ്ങൾ. കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞവർ എല്ലാം പാചക്കാരനായ അംഗത്തെ പ്രശംസ കൊണ്ട് മൂടി. എന്നാൽ ഇളമുറയിൽ പെട്ട തറവാട്ടിലെ തലതിരിഞ്ഞ ഉണ്ണിക്ക് ഏതോ ഒരു വിഭവത്തിൽ എരിവ് ശ്ശി കൂടിപോയ പോലെ തോന്നി.
ഒന്നും മനസ്സിലിട്ട് കൊണ്ട് നടക്കാത്ത വികൃതിയായ ഉണ്ണി സദ്യ ഉണ്ട ശേഷം തന്റെ അഭിപ്രായം തുറന്നങ്ങു പറഞ്ഞു. "മുളക് ഇച്ചിരൂടി കൂടി പോയിരുന്നെങ്കിൽ എരിഞ്ഞു പുകഞ്ഞു പോയേനേ" ....
ഉണ്ണിയുടെ തുറന്നു പറച്ചിൽ സദ്യ തയ്യാറാക്കിയ പാചകക്കാരന് തീരെ പിടിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല ഈ ഇളമുറക്കാരൻ ഉണ്ണിക്ക് മാത്രമേ എരിവ് കൂടിയതായി അഭിപ്രായമുള്ളൂ താനും. തറവാട്ട് കാരണവർ പോലും പ്രശംസിച്ച വിഭവത്തെ വിലയിരുത്താൻ ഇളമുറയിലെ ഉണ്ണി ആര് എന്ന തോന്നലാവാം, പാചകക്കാരൻ തന്റെ സദ്യ മുഴുവൻ കുപ്പയിലേക്ക് മറിച്ചുകളഞ്ഞു നശിപ്പിച്ചു. പാൽപ്പായസമായാലും നായ നൽകിയാൽ പോയില്ലേ എന്നും ചിന്തിച്ചിരിക്കാം....
ഒരു പക്ഷെ ഒരുപാട്  എരിവ് അറിഞ്ഞ പഴയ നാവ് പോലെയാകില്ല ഇളമുറയിലെ ഉണ്ണിയുടെ നാക്ക് ... പക്ഷെ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യമുള്ള തറവാട്ടിൽ ഉണ്ണി പറഞ്ഞത് തന്റെ അഭിപ്രായം മാത്രം. പല നാക്കിനും സ്വാദിന്റെ അഭിരുചി വ്യത്യസ്തമാണല്ലോ.
കേവലം ഒരു ഉണ്ണിയുടെ അഭിപ്രായത്തെ ചൊല്ലി ഇനി ആ തറവാട്ടിൽ സദ്യ ഒരുക്കില്ല എന്ന തീരുമാനത്തിലാണോ ആ കലാകാരൻ ??
എന്തായാലും ഉണ്ണി ഇപ്പോൾ വഴിക്കണ്ണുമായി കാത്തിരിപ്പാണ് ആ തറവാട്ടു മുറ്റത്ത്, ആ പാചകകലാകാരൻ ഒന്ന് വന്ന് നല്ലൊരു സദ്യയൊരുക്കുന്നതും കാത്ത്‌...അത് ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചു നല്ലൊരു ഏമ്പക്കം വിടാനായി  ....
വരില്ലേ നീ പാചകകലാകാരാ ....







 

പകല് കറുക്കുന്നു... രാവ് വെളുക്കുന്നു...
കാപട്യത്തിന്റെ കരങ്ങൾ ശക്തിയാർജ്ജിക്കുന്നു.
ശവംതീനി കഴുകന്മാർ വയറുനിറച്ചിട്ടും,
ബലിക്കാക്ക ഉരുളകിട്ടാതെ പട്ടിണിയിലാണ്.
ആറടി മൺകൂനയിൽ മുളക്കാൻ -
കൊതിക്കും എള്ളിൽ തരികൾ ...
യന്ത്രവൽക്കരണത്തിൽ ഭസ്മമായ്
കിട്ടിയ പിണ്ഡം ആരുടേത് ??
ബലിക്കല്ലുകൾ നീരണിഞ്ഞ കാലം മറന്നു
പുതുതലമുറക്കെന്തു വാവുബലി ??
നേർച്ച വെക്കാൻ ചതിയുടെ നാക്കില മാത്രം
പിൻഗാമികൾ ഇന്ന് മുന്നേ നടക്കുന്നു ..

മുഴുമിപ്പിക്കാൻ പറ്റാതെ പോയ മോഹങ്ങളുടെ
ശവക്കല്ലറകളുണ്ട് മനസ്സിനുള്ളിൽ....
പാതിവഴിയിലുപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ
ഭ്രാന്താലയമായ ഹൃദയം ...
വേട്ടയാടുന്ന ഓർമകളുടെ ശരശയ്യയിൽ
എങ്ങോ മാഞ്ഞ പുഞ്ചിരി തരും ആശ്വാസം ...
മറവിയുടെ ചതുപ്പിൽ താഴാൻ മടിക്കുന്ന
ഓർമകളുടെ വികൃതികൾ ...
സ്നേഹത്തിന്റെ പെരുമഴക്കാലവും കഴിഞ്
അവസാനതുള്ളിയും ഇറ്റുവീണിട്ടും ദാഹം തീരാതെ
ഭൂമിയുടെ തൊണ്ട വരണ്ടുണങ്ങുന്നു ..
ഇനിയൊരു വർഷകാലവും വസന്തവും കൊതിക്കാതെ
പതിയെ ഞാൻ മയങ്ങട്ടെ ...ഇമകളടച്ചുകൊണ്ട് ...

അന്ധകാരം ....ചുറ്റിനും ഭീതി വിതക്കും അന്ധകാരമാണിന്ന്. കരയണോ അതോ ചിരിക്കണോ ?? അറിയില്ല, എങ്കിലും ഒന്നറിയാം ജീവിച്ചു തീർക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു ഈ ജന്മം.
ഉദയത്തേക്കാളുപരി അസ്തമയത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന മുഖങ്ങൾ. അസ്തമയമാണല്ലോ ഇരുട്ടിന്റെ വഴികാട്ടി. ഓരോ രാത്രിയും അവസാനിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്ന് കരുതുന്ന വിൽക്കാൻവെച്ച സ്ത്രീ ശരീരങ്ങൾ. ചോരക്കും നീരിനും പകരം കിട്ടുന്ന തുട്ടുകൾക്ക് കുരുന്നിന്റെ വിശപ്പിന്റെ മണമുണ്ടെന്ന് അവൾക്കറിയാം. ഇത് സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ പച്ചയാം മുഖം.
മറ്റൊരിടത്തപ്പോൾ ശീതീകരിച്ച മുറിക്കുള്ളിലെ പതുപതുത്ത മെത്തക്കുമുകളിൽ അത്തറിൻ മണം പൂശി കാമം തീർക്കാൻ ജാരനെ പ്രാപിക്കുന്നതും സ്ത്രീ തന്നെ.
ഇരുട്ടിൽ ഭ്രാന്തിയെ പോലും ശകുന്തളയാക്കുന്ന പുരുഷകേസരികൾ വേറെ. അഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന മടിക്കുത്തുകൾ.... പാപത്തിന്റെ ഭ്രൂണം പിറവിയെടുക്കുന്നു. തെരുവിൽ ബാല്യം പെരുകുന്നു. അച്ഛനില്ലാത്തവൻ എന്ന് പേര് കേൾക്കുന്നത് ഒരു പക്ഷെ അവന്റെ അച്ഛനിൽ നിന്നുതന്നെയാവാം. ഉദയം കിഴക്ക് വെള്ളപൂശുമ്പോൾ അയാൾ വെള്ളക്കുപ്പായത്തിൽ ഉജാല മുക്കി  ഇസ്തിരി ഇട്ടിട്ടുണ്ടാവും ....
ചുരുണ്ടു പടർന്ന മുടി കൈവിരലിനാൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു എനിക്ക് ഉറക്കെ പറയണമെന്നുണ്ട്. അന്ധകാരമേ നീ പോകാതിരിക്കുമോ ??? പകലിന്റെ വെളിച്ചം എനിക്കിന്ന് അലർജിയാണ്. ഇരുട്ടാവുമ്പോൾ പലരുടെയും മുഖങ്ങൾ കാണണ്ടല്ലോ ....

സ്വപ്‌നങ്ങൾ വീണ്ടും ഊഞ്ഞാലാടുന്നു ...
കൈവിട്ടെന്ന് കരുതിയതെല്ലാം തിരികെ ...
ഇനി ഈ ഊഞ്ഞാലിൽ നീയാടുക ...
നിറമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങൾ കണ്ടുകൊണ്ടാടുക
അരികെ പതിയെ ഊഞ്ഞാലാട്ടൻ ഞാനും ...
അകലെ കാണും വിശാലമാം മാനം തേടാതെ
എന്നും അരികിലിരുന്ന് പതിയെ ആടുക ...
അകലില്ലെന്ന ഒരു മറുപടി തന്നാടുക ...

ഹൃദയത്തിന്റെ താഴ്വരയിൽ
മൂടൽമഞ്ഞിൻ പുതപ്പുമാറ്റി
ഒളിഞ്ഞുനോക്കുന്നുണ്ട്
ഒരു കുഞ്ഞു പ്രണയം

കടുത്ത മൗനത്തിൻ വേനലിനൊടുവിൽ
നനുത്ത മഴയായ് നിൻ മൊഴിയെത്തി
വരണ്ട മണ്ണിലും മരിച്ച മനസ്സിലും
മഴത്തുള്ളിയായ് നീ പെയ്തിറങ്ങി ...
കാത്തിരിക്കാമിനിയും മൺതരിയായി ഞാൻ
മഴയായ് നീ പെയ്യുന്ന നാൾ വരെ ...

കരയെ പുണർന്ന് പിരിഞ്ഞുപോകും തിരയ്ക്ക്
കരയോട് ഒരു വിരഹ കഥ പറയാനുണ്ടാവും...
രാവിലലിഞ്ഞുതീരും പകലിന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കും
പുലരിയുണർത്തുമ്പോൾ ഒരു വിരഹകഥ പറയാനുണ്ടാവും ...
പൂവിനെ ചുംബിച്ചുണർത്തി പറന്നകലും ശലഭത്തോട്
പൂവിനൊരു വിരഹകഥ പറയാനുണ്ടാവും ...
ഇത് പിരിഞ്ഞു പോകുന്നവരുടെ ലോകം
ഹൃദയത്തിൽ സ്നേഹവുമായണഞ്ഞ നീയും ...........

എന്റെ പ്രണയതപസ്സിന്റെ ആഴമറിഞ്ഞൊരുനാൾ
പ്രപഞ്ചം നിന്നെ എന്റെയരികിലെത്തിക്കും ...
അന്ന് പ്രപഞ്ചം ഒരുമാത്ര നമുക്കായി നിശ്ചലയാവും
ആ ഒരു മാത്രയിൽ നാം നുകരുന്ന ലഹരിയിൽ
പ്രണയസാഫല്യത്തിൻ അനർഘസുന്ദരമാം
അനുഭൂതിയുടെ അവാച്യമാം നിർവൃതിയിൽ
എന്നെ ഞാൻ നിനക്കായ് സമർപ്പിക്കും

രാവിന് കനംകൂടും തോറും
തലയിണ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു
തെക്കേ മാവിലിരുന്നു കൂകുന്ന കൂമനും
എന്നെ പോലെ നിരാശയിലാണോ ??
നിശാഗന്ധി പൂവിന്റെ മണമാണെനിക്കെന്നു
പറഞ്ഞ നീ, ഈ നിശയിലെവിടെ മറഞ്ഞു ??
രാവിന് ദൈർഘ്യം കൂടിയതിനാലോ അതോ
പൂങ്കോഴി കൂവാൻ മറന്നതിനാലോ
പുലരിയെത്താൻ വൈകുന്നത് ??








അരുതെന്നുരിയാടിയിട്ടും അകതാരിലെന്നും വിങ്ങുന്ന മൗനമേ ...
നിന്നെ ഇനിയെനിക്ക്  പ്രണയമെന്ന പേര് വിളിക്കാമോ  ???


 

രാമൻ നായരുടെ എളോർ മാവ്. ..
=============================================================
ഓർമ്മകൾ കൈ പിടിച്ചു നയിക്കുന്നു....ബാല്യ കൗമാരത്തിലേക്ക്.... ഒത്തിരി ഒത്തിരി ഓർമകൾക്കിടയിൽ പൊന്തി നിൽക്കുന്ന ഒന്നാണ് രാമൻ നായരുടെ എളോർ മാവ്.
രാമൻ നായർ നാട്ടിലെ ഒരു തറവാടിയാണ്. നാട്ടിൽ പലയിടങ്ങളിലായി അദ്ദേഹത്തിന് ഒരുപാട് ഭൂമി സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും കുറച്ചു ദൂരെയായി, അതായത് എന്റെ വീടിനടുത്തായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥലത്ത്‌ ഉള്ള ഒരു എളോർ മാവ് തരുന്ന സുന്ദര ഓർമ്മകൾ. ഈ മാവിന്റെ അവകാശി ഉടമസ്ഥൻ രാമൻ നായരോ ഭാര്യ മീനാക്ഷി അമ്മയോ മക്കളോ ആയിരുന്നില്ല. ആ പരിസരത്തെ ബാല്യകൗമാരങ്ങൾ ആയിരുന്നു ഈ മാവിന്റെ അവകാശികൾ. അത് തലമുറകളായി കൈമാറപ്പെട്ടു .എന്നാലും രാമൻ നായരോ ഭാര്യയോ വരുന്നത് കണ്ടാൽ എല്ലാവരും ഓടി ഒളിക്കും ട്ടോ.
കുഞ്ഞി സുധിയെ ആദ്യമായി ഉണ്ണിമാങ്ങ പരിചയപ്പെടുത്തിയത് ചേച്ചിയായിരുന്നു. അതും ഈ എളോർ മാവിൻ ചുവട്ടിൽ നിന്നും.അന്ന് മാങ്ങാചൊന മുഖത്ത് പൊള്ളിച്ചു വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ അടികിട്ടിയത് എനിക്കായിരുന്നില്ല, ചേച്ചിക്കായിരുന്നു. പിന്നെ ചേച്ചി ഉണ്ണിമാങ്ങ വീഴാനുള്ള മൂലമന്ത്രം കൂടി പാടി പഠിപ്പിച്ചു തന്നു.
"കുഞ്ഞിക്കാറ്റടി അടി ഉണ്ണ്യാങ്ങേ വീഴ് വീഴ് ...."
ഈ മന്ത്രം ഈണത്തിൽ ചൊല്ലിയാൽ കാറ്റ് വീശി ഉണ്ണിമാങ്ങ വീഴുമത്രെ.
വലിയ മാങ്ങകൾ ഒക്കെ കൂട്ടത്തിലെ വലിയ ചേട്ടന്മാരുടെ കുത്തകയായിരുന്നു. എന്നാൽ മാവിലെറിയാനുള്ള കല്ല് എത്തിച്ചു കൊടുക്കുന്നവർക്ക് ചേട്ടൻമാർ കിട്ടുന്നതിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ മാങ്ങ തരുമായിരുന്നു. അത് കുത്തിപ്പൊട്ടിച്ചു ഉപ്പും കൂട്ടി തിന്നതിന്റെ രസം ഇന്നും നാവിൻ തുമ്പിൽ ഉണ്ടെന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ വായിലൂടെ കപ്പലോടിക്കാം.
അങ്ങനെ കാലം മാറി, ഏറുകാരും.... കുഞ്ഞിസുധി മാവിൽ എറിയാറായപ്പോൾ പിന്നെ ഉണ്ണിമാങ്ങയിൽ നിന്നും ഞാനും ചേച്ചിയും കൂട്ടുകാരും മാങ്ങയിലേക്കു ചുവടുമാറി. അപ്പൊ ഉണ്ണിമാങ്ങ വീഴ്‌ത്തുന്ന മന്ത്രം പിന്നീടുവന്ന തലമുറയിലേക്ക് കൈമാറപ്പെട്ടിരുന്നു.
ഒറ്റ ഏറിൽ ഒന്നിലധികം മാങ്ങ വീഴ്ത്തി തലയുയർത്തി ഒരു വിജുഗീഷുവിനെ പോലെ ഞാൻ എന്നും നിൽക്കും. അപ്പോഴേക്കും ഉപ്പും മുളകുപൊടിയും വെളിച്ചെണ്ണയിൽ ചാലിച് ചേച്ചി തയ്യാറാക്കിയിട്ടുണ്ടാവും. കുത്തി പൊട്ടിച്ചു തിന്നിട്ടും തീരാത്ത മാങ്ങ ഞങ്ങളെല്ലാവരും വീട്ടിലെത്തിക്കും. അമ്മയുടെ വഴക്ക് ഉറപ്പാണ്. എന്നാലും മാങ്ങാ  ചമ്മന്തി കിട്ടുമെന്നുള്ളതിനാൽ വഴക്ക് കേട്ടാലെന്താ എന്നാവും ചിന്ത.
കാലം രാമൻനായരെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കോ നരകത്തിലേക്കോ (സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കാവട്ടെ) പറഞ്ഞയച്ചിട്ടും  എളോർമാവ് ഇന്നും തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്നു. പക്ഷെ ഇന്ന് ആ മാഞ്ചുവട്ടിൽ ഉണ്ണിമാങ്ങ വീഴ്ത്താനുള്ള മന്ത്രവുമായി ബാല്യങ്ങളില്ല . ഒരു കല്ലേറ് കൊതിച് എല്ലാ വർഷവും മാവ് പൂക്കും. പക്ഷെ നിരാശയോടെ മാവ് കരയുന്നുണ്ടാവാം ....
ഇന്നത്തെ ബാല്യ കൗമാരങ്ങൾക്ക് ഉണ്ണിമാങ്ങ പെറുക്കാനും മാവിലെറിയാനും സമയമില്ലത്രേ ...
ഇപ്പോഴും മാങ്ങാ സീസൺ ആവുമ്പോൾ ചേച്ചി ഫോണിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ ചോദിക്കും "അല്ലെടാ മ്പളെ രാമൻ നായരെ മാവ് ഇക്കൊല്ലം പൂത്തിട്ടുണ്ടോ??"
അടുത്ത ഞായറാഴ്ച എനിക്കൊന്നു പോണം മോനെയും കൂട്ടി ആ എളോർ മാവിൻ ചുവട്ടിലേക്ക്. എന്നിട്ടു അവന്റെ കുഞ്ഞു കാതിൽ ഒരു മൂലമന്ത്രം ഓതണം "കുഞ്ഞിക്കാറ്റടി അടി ഉണ്ണ്യാങ്ങേ വീഴ് വീഴ് ...." ആ കുഞ്ഞികൈക്ക്‌ കല്ലെറിയാൻ കരുത്തെത്തുമ്പോൾ എറിഞ്ഞു മാങ്ങ വീഴ്ത്തണമെന്ന് പറയണം ....

നിന്റെ മൗനത്തിന്റെ ചൂടേറ്റ്
ഞാൻ വിയർക്കുന്നു ...
നഷ്ടപ്രണയത്തിന്റെ തടവറയിൽ
ഞാനിന്നേകൻ   !!!
സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് ചിറക് തുന്നിയ നീ
പറക്കാനുള്ള ആകാശം തന്നില്ല ...
മൗനത്തിന്റെ താഴിനാൽ
നീ പൂട്ടിയ ഹൃദയത്തെ
സ്നേഹത്തിൻ തൂവലാൽ
തഴുകി ഞാൻ തുറക്കട്ടെ ???

സ്വപ്നങ്ങളുടെ പുറമ്പോക്കിലെ
കുടിയേറ്റക്കാരി അല്ല നീ ...
ഇഷ്ടങ്ങളുടെ കോലോത്തെ
തമ്പുരാട്ടിയാണ് ...
എങ്ങോ മറന്നുവെച്ച
എന്റെ മുരളികയിലെ
സ്വരരാഗസുധയുടെ
തേനും വയമ്പും നീ
നുകർന്ന രാവിൽ
തണുപ്പിന്റെ പുതപ്പണിഞ്
എന്നിലെ ഞാനും നിന്നിലെ നീയും
ഒന്നായ മാത്രയിൽ
പ്രണയം പ്രളയമായി
കുത്തിയൊഴുകിയെത്തി ....

കൈവിട്ടു കളയാൻ കാലം
പറയില്ലെന്ന് മനം പറഞ്ഞപ്പോൾ ...
ഏകാന്തതയിൽ എനിക്ക് കൂട്ടായി
നിന്റെ ഓർമകളെ നീ സമ്മാനിച്ചപ്പോൾ ...
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിറകുകൾക്ക്
നീ വർണ തൂവലുകൾ തുന്നിതന്നപ്പോൾ ...
ഒരു മേഘത്തേരിലേറി എന്റെ മോഹത്തിന്റെ
മഞ്ഞിൻ പുതപ്പിനുള്ളിൽ നീ ശയിച്ചപ്പോൾ ...
നിന്റെ കണ്ണിൻ ആഴങ്ങളിൽ
ഞാൻ എന്നെ തേടിയപ്പോൾ ...
നിന്റെ നേർത്ത മർമ്മരം എന്റെ
എന്റെ അധരം ഏറ്റെടുത്തപ്പോൾ ...
നിന്നെ ഞാൻ എന്നിലെ എന്നേക്കാൾ
സ്നേഹിക്കയായിരുന്നു സഖീ ....

നിന്റെ കനവിലെ രാജകുമാരനായി
പകൽക്കിനാവിൽ ഞാനുണ്ടോ ??
കവിൾത്തടം തുടുക്കാറുണ്ടോ ??
ഇടം കണ്ണ് തുടിക്കാറുണ്ടോ ??
ഇടനെഞ്ച് പിടക്കാറുണ്ടോ ??
കനവിൽ ഞാനണയും നേരം
നിശ്വാസം ഉയരാറുണ്ടോ ??

 "ചങ്ങാതി കൂട്ടം മത്സരപോസ്റ്റ് "....
===========================================
പണമുള്ളവനത് ഉള്ളതിന്റെ ദാഷ്ട്യം
ഇല്ലാത്തവനോ വല്ലാത്ത ഖേദം ...
പണമുള്ളവന് ഉറക്കം കിട്ടുന്നില്ലപോലും
ഇല്ലാത്തവൻ സുന്ദരസ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്തുറങ്ങുന്നു ...
പണത്തിനു മീതെ പറക്കാത്ത പരുന്തിന്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ
സ്നേഹമുണ്ടോയെന്നൊന്നു എത്തിനോക്കണം ..
സമ്പത്തുകാലത്തു വെക്കും തൈകൾ
ആപത്തിൽ തുണയാകുമെന്നത് സത്യം തന്നെ ...
കൊട്ടാരത്തിലില്ലാത്ത സ്നേഹം
കുടിലിൽ കണ്ടെത്തുന്നു ...
അംബരചുംബിയാകും സൗധത്തിലുണ്ടോ
ഭൂമിയെ പുണരും കുടിലിലെ സ്നേഹം ??
ഇവിടെ ഓർക്കണം നാം പൂന്താന വരികൾ
"മാളികമുകളേറിയ മന്നന്റെ തോളിൽ മാറാപ്പ്..."
നന്ദിയും കടപ്പാടും മനസ്സിൽവേണമെന്നും
എങ്കിലേ സഹജീവികളോട് കരുണ വരൂ ...
ജീവിതത്തിൽ നാം കടംകൊണ്ട പാഠങ്ങളത്രയും
ആപത്തിൽ തുണയായ കൈകളെ മറക്കരുതെന്ന് ...
ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ നമുക്കെല്ലാം ചെയ്യാവുന്നത്
പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു കഴിയുമെന്നത് മാത്രം ...
സ്‌നേഹമീ ഭൂവിലകിലാസ്സാരമെന്നതിൽ
തർക്കമില്ലേതുമേയെന്നറിയുക നാം ...
ധനികനും യാചകനും പണ്ഡിതനും പാമരനും
ഒടുവിൽ ശയിക്കുന്നു ആറടി മണ്ണിൽ ...
വരുന്നതും വെറും കയ്യാൽ ... മടക്കവും വെറും കയ്യാൽ ..
സമ്പാദ്യമായി നാം ജീവിക്കും നാൾ ചെയ്യുന്ന
നന്മകൾ മാത്രമെന്നറിയുക നാം  ...
 ---സുധി ഇരുവള്ളൂർ ---

അറിവിന്റെ ആദ്യാക്ഷരം പകർന്ന
ആ വരാന്തയിലൂടെ ഒന്ന് നടക്കണം
അന്ന് കിട്ടിയ ചൂരൽ കഷായം
ഇന്ന് ഓർമകളിൽ മധുരിക്കുന്നു ...
ചരൽ മൈതാനത്ത്‌ അന്ന് വീണുരഞ്ഞ
കാൽമുട്ട് അറിയാതെ ഞാനൊന്ന് തടവി ...
അറിവില്ലാ പ്രായത്തിലെ ആദ്യാനുരാഗം
ഓർക്കും തോറും ചിരി പടർത്തുന്നു ...
ഊതിക്കുടിച്ച ഉച്ചക്കഞ്ഞിയുടെ സ്വാദ്
ഓർമയുടെ വയറ് നിറക്കുന്നു ..
എന്റെ വിദ്യാലയം...
എന്നുമെന്റെ ജീവാലയം ....

ഹൃദയത്തിന്റെ താളിലെന്നോ 
മാനം കാട്ടാതെ വെച്ച് മറന്ന
മയിൽ‌പ്പീലി തുണ്ടിൽ
പ്രണയത്തിന്റെ തുടിപ്പ് ...
ഒരു കുഞ്ഞു പൂവിൻ
മൃദുലമാം ഇതളോ
ചെറുമഞ്ഞു കണികയുടെ കുളിരോ ...
മുല്ലമൊട്ടു വിരിയും നിൻ ചിരിയിൽ
അറിയാതെ ഞാൻ .........

കണ്ടതിൽ കൂടുതൽ കാണാനിരിക്കുന്നു
കേട്ടതിൽ കൂടുതൽ കേൾക്കാനിരിക്കുന്നു
അറിഞ്ഞതിൽ കൂടുതൽ അറിയാനിരിക്കുന്നു
വായിച്ചതിൽ കൂടുതൽ വായിക്കാനിരിക്കുന്നു
എഴുതിയതിൽ കൂടുതൽ എഴുതാനിരിക്കുന്നു ...
അറിയുക ...
ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ നാമെന്നും ശിശുക്കൾ ....

അലസമലസമായി പാറും
അനുസരണയില്ലാ മുടിയിഴ
ഞാൻ മെല്ലെ മാടിയൊതുക്കി
ആ നെറ്റിയിൽ ഞാൻ ചാർത്താം
ഈ വരപ്രസാദം സഖീ  ...
ആ ഭാരിച്ച കൂന്തലിൽ
തിരുകിടാം പുഷ്പങ്ങളും ...

വൈകിയെത്തിയ വസന്തത്തിൽ
വിരിയും പൂവിന്
മണവും ഗുണവും കൂടും ...
അല്ലിവിടർത്തി നുകർന്ന
മധുവിന് മധുരവും കൂടും  ...
ഈ വസന്തത്തെ ഇനി
ഞാൻ തടവിലാക്കുന്നു ...
എന്റെ കരങ്ങളുടെ
തടവറയിൽ....
ഇനി ഒരു ശിശിരത്തിൽ
ഇലകൊഴിയാതിരിക്കാനായി ...

കുളക്കടവിലെ കല്ലിൽ
ഇറ്റു വീണ വെള്ള തുള്ളികളെ
പിന്തുടർന്ന് ഞാനെത്തിയത്
നിന്റെ അറക്കുള്ളിലായിരുന്നു ...
നനഞ്ഞ നേര്യതിൽ നിന്നും
കാർകൂന്തൽ കെട്ടിൽ നിന്നും
അപ്പോഴും വെള്ളത്തുള്ളികൾ
ഇറ്റു വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...
കാൽ വിരൽ കൊണ്ട് കളമെഴുതി
നിന്റെ കടമിഴികളെന്നെ
മാടി വിളിക്കുന്നതെന്തിന് ???

വേഷ പ്രച്ഛന്നനായി ഞാൻ
നിൻ കിളിവാതിലണഞ്ഞിട്ടും
അറിഞ്ഞതില്ല നീയെന്നെ ...
നിന്റെ കൂട്ടിനകം പൂകി
മുട്ടയിട്ടട കിടക്കണം
നമുക്കായി കൂടൊരുക്കാൻ
മടിയില്ല പക്ഷെ
പൂർവ്വികർ നമുക്കായ്
തെളിച്ച വഴിയിൽ
ഞാൻ മടിയൻ കുയിലും
നീ കൗശല കാക്കയും...
ഇനി നീ കൂടിൻ കിളിവാതിൽ
തുറന്ന് വേഷപ്രച്ഛന്നനാം
എന്നെ  അകത്തേക്ക് നയിക്കുക...
കുയിലും കാക്കയും ഇണചേർന്ന്
ഒരു കാക്കകുയിലിന് പിറവിയെകാം ...

ശുഭദിനം ....

ജനറേഷൻസ് ...
=================================
ചെറുപ്പത്തിലേക്ക് ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക്‌ കൊതിച് മുഖപുസ്തകത്തിൽ പോസ്റ്റ് ഇട്ട്  ഒത്തിരി ലൈക്കും കമെന്റും വാരിക്കൂട്ടിയ ഒരു സുഹൃത്തിനെ യാദൃച്ഛികമായി ഇന്നലെ കണ്ടുമുട്ടി. ഏറെ കാലത്തിനുശേഷമുള്ള കണ്ടുമുട്ടൽ. മറ്റെല്ലാവരെയും പോലെ കണ്ടയുടനെ കുശലാന്വേഷണം. പരസ്പരം സുഖവിവരം തിരക്കൽ...
കൂടെയുള്ള മകന്റെ കവിളിൽ ഒന്ന് തലോടി ഞാൻ പേര് ചോദിച്ചു. "ആദിത്" കുട്ടി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"ഇവനെ ബാഡ്മിന്റൺ കോച്ചിങ്ങിനു കൊണ്ട് പോകാൻ ഇറങ്ങിയതാ " സുഹൃത് വിശദീകരിച്ചു.
"നിന്റെ വീടിന്റെ താഴെ ഒരു കോർട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ, അത് ഇപ്പൊ ഇല്ലേ ??" ഞാൻ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
"അത് അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്, അവിടെയാകുമ്പോൾ ആ കോളനിയിലെ തലതെറിച്ച പിള്ളേരൊക്കെ കളിക്കാനുണ്ടാവും. നമ്മുടെ കണ്ണ് എപ്പോഴും എത്തി എന്ന് വരില്ല, കൂട്ടുകെട്ട് മോശമാവാൻ അത് മതി. പിന്നെ മണ്ണിന്റെ അലർജിയും വരും ഇവന്. ഇതാകുമ്പോൾ മാസാമാസം നമ്മൾ ഫീസ് കൊടുത്താ മതി. നല്ല കൂട്ടും കിട്ടും മണ്ണിന്റെ അലർജിയും വരില്ല". അവൻ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.
"ചെറിയ സ്റ്റാൻഡേർഡ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടെന്താ ഇപ്പൊ തന്നെ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ പഠിക്കാനുണ്ട് ഇവന്, അതുകൊണ്ട് സ്കൂൾ വിട്ടു വന്നപാടെ ഞാൻ  ഒരു ട്യൂഷൻ തരപ്പെടുത്തി. മറ്റുകുട്ടികൾ മൈതാനത്തു നിന്നും കളിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഇവന് വിഷമം വരാതിരിക്കാൻ വീഡിയോ ഗെയിം വാങ്ങിച്ചും കൊടുത്തു" സുഹൃത്‌ തൃപ്തനാണെന്ന് അവന്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ വായിചെടുത്തു.
കുട്ടിക്കാലം തിരിച്ചുവരാൻ കൊതിക്കുന്ന അച്ഛൻ മകന് അതെ കുട്ടിക്കാലം നിഷേധിക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാനും കൊടുത്തു അവന്റെ പോസ്റ്റിന് ഒരു ലൈക്ക്.
 NB:- ഞാനിപ്പോ എന്റെ മോനെ വരും വർഷം ചേർത്താൻ നല്ലൊരു പ്ലേസ്കൂളും, ഒരു ഇൻഡോർ സ്റ്റേഡിയവും അന്വേഷണത്തിലാണ് ട്ടോ

തൊട്ടാവാടി പൂവായിരുന്നു നീ ....
നോവിക്കാതെ തലോടാനായി
ഞാൻ അരികെ വന്നതും
കൂമ്പി വാടി തല താഴ്ത്തി നീ ...
നിന്റെ മുള്ളുകൾ പ്രതിരോധിച്ചില്ല
നിന്റെ ഇലകളും മിഴിചിമ്മി ...
ആ ഹൃദയം തൊട്ടറിഞ്ഞ ഞാൻ
കാതിൽ മെല്ലെയോതി ...
നീയെന്റെ തൊട്ടാവാടി പെണ്ണ് ...

ഒരു നാൾ പൂന്തോണി തുഴഞ്
നിൻ ചാരെ ഞാനണയും ....
എന്റെ മിഴിനീർപ്പൂക്കൾ കൊണ്ട്
നിനക്കൊരു തുലാഭാരം നടത്താൻ .....
ഓളങ്ങൾ സാക്ഷികളാവണം
ഓർമ്മകൾ തീപ്പന്തങ്ങളും ...
കടമെടുത്ത കനവുകളും
പങ്കുവെച്ച കിനാക്കളും പല്ലിളിക്കുന്നു ...
അന്ന്നീ ഒളിച്ചു തന്ന ചുംബനങ്ങൾ
ഇന്നെന്നെ പൊള്ളിക്കുന്നു ....

നിദ്ര വിരുന്നെത്താത്ത രാവിന്റെ യാമങ്ങൾ
പ്രതീക്ഷയുടെ അന്ത്യം വിളിച്ചോതി ...
ആശയുടെ അസ്തമയത്തിൽനിന്നുദയം കൊള്ളും
നിരാശയുടെ നീരാളി കൈകൾ മനസ്സിനെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി  ...
രാവിന് ദൈർഘ്യം കൂടിയതിനാലോ
പൂങ്കോഴി ഉണരാൻ വൈകിയതിനാലോ
പുലരി പിറക്കാൻ മടിച്ചത് ??
വന്നെത്താത്ത വസന്തത്തിന്റെ വിരിയാത്ത പൂവിൽ നിന്നും
മധു നുകരാൻ കൊതിച്ച മധുപൻറെ അധരം വറ്റിവരണ്ടു ...
ഗീതം മറന്ന മുരളിക ഈണമൊഴുക്കാതെ നിന്നു ...
ആദ്യമായി ചീവീടിന്റെ കരച്ചിൽ സംഗീതമായ് തോന്നി ...
അത്കൂടി ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ രാവിൽ ഞാൻ ഒറ്റപ്പെട്ടേനെ ...
ഹൃദയത്തിന്റെ താളുകളിൽ ചിതലരിക്കുന്നു
ഇനി എന്റെ തൂലിക ഞാൻ അടച്ചുവെക്കുന്നു ...

നീ എനിക്കായി കാത്തുവെച്ച
പാഥേയത്തിന്റെ വാഴനാരിൻ കെട്ടഴിച്ചപ്പോൾ
കൈവിരൽ അറിയാതെ വിറച്ചുവോ ???
ഇളം തെന്നലിന്റെ സഹായത്താലെ
വിഭവസമൃദ്ധമാം ആ പൊതിച്ചോറിനെ
പൊതിഞ്ഞ ഇലത്തുണ്ട് ഞാൻ മാറ്റവെ
തെളിഞ്ഞ ആ വിഭവസമൃദ്ധികളത്രയും
ഒരു മണി വറ്റ് ബാക്കിയാക്കാതെ
രുചിയോടെ ഞാൻ കൊതി തീരെ
കഴിച്ചുതീർക്കും വരെ പാതി കൂമ്പിയമിഴിയോടെ
നീയത് ആസ്വദിക്കയാണോ ??
എന്നിൽ നിന്നും ഉയർന്ന സംതൃപ്തിയുടെ
ഏമ്പക്കം നിന്നിലും സംതൃപ്തി പകർന്നെന്നത്
ഉമ്മറകിണ്ടിയിലെ വെള്ളം തരുമ്പോൾ
നിന്റെ നിറഞ്ഞ ചിരിയിലെനിക്ക്
അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു ...

ഇനി നിന്റെ മിഴികളിൽ
നീ സുറുമയെഴുതുക ...
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
നിറം ചാലിക്കുക ...
കവിളുകൾ ഇനി കണ്ണീരുണങ്ങാതെ
ചുവന്നു തുടുക്കണം ...
മേനിയിലെന്നും അത്തറിൻ
മണം വേണം ..
നിന്റെ പുഞ്ചിരി പൂ നുകരാൻ
ഒരു വർണ്ണശലഭമായി ഞാനണയും ..
ഇറുകെ പുണരാൻ ...
നനിന്നിലെ നിന്നിലൂറും
തേൻ നുകരാൻ ...

അടക്കാനാവാത്ത അഭിനിവേശത്തോടെ
ഞാൻ അടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു ...
അറിയും തോറും നീ അനന്തമാകുന്നു ...
അത് എന്നിൽ ആനന്ദമേകുന്നു ...
നിന്നിൽ ഭ്രമിച്ചു ഞാൻ തപ്പി തടഞ്ഞു വീണപ്പോൾ
ഒരു കൈത്താങ്ങിനായി ഞാൻ പരതിയനേരം
ഒരുപാട് കൈകളുമായി നിങ്ങളെല്ലാം രക്ഷകരായെത്തി ...
താങ്ങായും തണലായും പ്രോത്സാഹനമായും ...
നന്ദി മിത്രങ്ങളേ ...
ഇനിയും ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്നു,
അടക്കാനാവാത്ത അഭിനിവേശത്തോടെ ...
എന്റെ അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളെ ....

ഒരു നാൾ മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ
ഞാനും നിന്നെവിട്ട് ആറടി മണ്ണിലേക്ക്
പോകും ദിനം, എന്നെ യാത്രയാക്കാൻ
നനഞ്ഞ കൺപീലികൾക്കു പകരം
ചിരിക്കുന്ന ചുണ്ട് സമ്മാനിക്കാൻ
നിനക്ക് കഴിഞ്ഞാൽ അന്നാവും
നീയെന്നെ ഏറ്റവും സ്നേഹിക്കുന്നത് ...

നീ വീണ്ടും മൗനത്തിന്റെ
മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ...
പെയ്തുതോർന്ന മഴയായി നീ ...
ഇനിയും മഴത്തുള്ളികളെ
പ്രണയിച്ചുതീരാതെ ഞാൻ ...
വാക്കുകൾക്കും വാളിനും
മൂർച്ചയില്ലാതെ ഞാൻ
രാപ്പകലുകൾ തോറും
വേട്ടയാടുന്ന നിന്റെ ഓർമകളോട്
യുദ്ധം ചെയ്ത് തളരുന്നു ....
ഇനി ഓർമകളുടെ ശരശയ്യയിൽ
എനിക്കെന്നും നിത്യ സുഷുപ്തി ...

പുലരി മഞ്ഞിന്റെ പുതപ്പണിഞ്ഞിരുന്നു,
പച്ചോലതുച്ചിലൂടെ ഒളിഞ്ഞുനോക്കിയ
സ്വർണകിരണങ്ങൾ പുഞ്ചിരി വിടർത്തി
സീമന്തരേഖയിൽ സിന്ദൂരമണിഞ്ഞ കിനാക്കളുടെ
ആദ്യരാത്രിയുടെ ആലസ്യം മാറിയിരുന്നില്ല ...
ഞെരിഞ്ഞമർന്ന മെത്തയിലെ മുല്ലമൊട്ടിലെ
ചുവപ്പു കാണുമ്പോൾ അഭിമാനം ...
ഇനി  സ്വപ്നങ്ങളെ യാഥാർഥ്യമാക്കാൻ
ഇനിയും സന്ധ്യ ഇതിലെ വന്നെത്തണം ...
ബന്ധങ്ങൾ ദിവ്യമാകണം, അതിൽ -
തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ മൂടുപടം വേണ്ട
ഇനി നിത്യം മന്ദസ്മിതം പൊഴിക്കണം
ആത്മാവിൽ തൊട്ടുണർത്തും ബന്ധങ്ങൾ ...

മനസ്സിൽ എന്നോ അടക്കം ചെയ്ത
പ്രണയത്തിന്റെ കുഴിമാടത്തിൽ
അന്ന് തർപ്പണം ചെയ്ത എള്ളിൽ നിന്നും
ഇന്ന് പുതുനാമ്പ് പൊട്ടി മുളക്കുന്നു ...
അന്ന് പുസ്തകത്താളിൽ ഒളിച്ചുവെച്ച
മയിൽ‌പീലിതുണ്ട് തേടി ഹൃദയം
പൊടിതട്ടി തിരയുന്നു ...
ചെറു ചലനം ... അതെ ആ പീലികളിൽ
ഇന്ന് മൃദുലമാം ജീവൻ തുടിക്കുന്നു ...

ഇന്ന് നാം തീർത്തും രണ്ടപരിചിതർ
ഇതൾകോഴിഞ്ഞുപോയ വർഷത്തിൽ
തമ്മിൽ കാണണമെന്ന ദൈവവിധിയാവാം
അവസാന നാളിൽ എന്നെ അവിടെയെത്തിച്ചത് ...
നിന്റെ ചുണ്ടിലെ പരിഹാസച്ചിരി
ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു ...
പ്രതികരിക്കാത്ത എന്റെ മൗനം
നിന്റെ വിജയമെന്ന് അഹങ്കരിക്കണ്ട ...
എന്നെ വേണ്ടാത്തവരെ ഞാനെന്തിന് ഗൗനിക്കണം ???