പ്രണയം വിരിഞ്ഞത് കണ്ണിലോ-
കരളിലോ അറിയില്ല ...
നിൻ മൊഴി കേട്ടുണരുന്ന പുലരികൾ-
ധന്യം തന്നെ എന്നും...
നോക്കെത്താ ദൂരത്തെങ്കിലും ഞാൻ നിന്റെ
ശ്വാസത്തിൻ അരികെയെന്നറിയുക
കയ്യെത്തി പിടിക്കാൻ കൊതിച്ചു
ഞാൻ കൈ നീട്ടി നിൽക്കാം...
വന്നണയുക എന്റെ നെഞ്ചിൻ ചൂട് പറ്റാൻ സഖീ..
നിന്നെ ചേർത്തു നിൻ മുടിയിഴകൾ തലോടി
അരുമയിൽ ആ കാതിൽ ഒരു സ്വകാര്യം...
എന്റെ രോമാവൃതമാം മാറിലൂടെ
വിരലോടിക്കുന്ന നിന്റെ അധരം നുകരണം..
പിന്നെ നാമിരുവരും മാത്രമായ ഒരു ലോകത്തേക്ക്
സ്വപ്നത്തേരിൽ നിന്നെ കൊണ്ട് പോകണം...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ