നീ തെളിയിച്ച ദീപത്തിന്റെ പ്രഭയാണ്
ഇന്നെന്റെ ജീവിത വെളിച്ചം ...
കാർത്തിക ദീപം പോലെ തിളങ്ങും
നിൻ മിഴിയിൽ എനിക്കിന്ന്
കരിമഷിയാലൊരു കവിത രചിക്കണം ...

നിന്റെ മൗനത്തെയും കീഴടക്കി
ആ ഹൃദയത്തിൽ ഒരിടം കണ്ടെത്തണം
മറ്റാരുമറിയാതെ ആ ഹൃദയസ്പന്ദനം
അരികെ നിന്നറിയണം ...
ഒരു വേള അതിലൊരു ശ്വാസമായി മാറണം ...

വാക്കുകളുടെ എഴുതാപ്പുറങ്ങൾ
തേടി അലയണ്ടാ ..
വരികൾക്കിടയിലൂടെ വായിച്ചാലറിയാം
ഞാനെന്ന സത്യത്തെ...
ഹൃദയത്തിൽ പച്ചകുത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്
നീയെന്ന സ്നേഹത്തെ ...

ഏകാന്തതയുടെ ഒഴുക്കിന്റെ
ചുഴിയിലകപ്പെട്ട എനിക്ക്കിട്ടിയ 
സ്വപ്നത്തിൻ ഒരിലത്തുമ്പാണ്
നിന്റെ സ്നേഹം ...


മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു ...
ഇലയിൽ ഇപ്പോഴും തുള്ളി
വീഴാൻ വെമ്പലുമായ് ...
നിറഞ്ഞ മനസ്സും
പുണർന്ന കരങ്ങളും
ആനന്ദ നൃത്തമാടാവേ
ഈ സന്ധ്യയും കഴിഞ്ഞു
രാവൊന്നു വേഗമണയാൻ
മനസ്സ് തുടിച്ചൊരാ മാൻപേട
മിഴികൾ കൂമ്പി കാത്തിരുന്നു ...

ഞാൻ വെറും കാവൽക്കാരൻ
നിർമലമായ നീയെന്ന തുമ്പപ്പൂവിന്
സംരക്ഷണമേകും കട്ടുറുമ്പ്
ആരും തൊടാതെ നുള്ളാതെ പിച്ചിയെടുക്കാതെ
കാത്തുകൊള്ളാം എന്നും നിന്നെ ഞാൻ ...

ഇറതുമ്പിൽ നിന്നും ഇറ്റു വീഴുന്ന
മഴത്തുള്ളിക്കും ഒരു സംഗീതമുണ്ടായിരുന്നു ...
ഇന്റർലോക്ക് ചെയ്ത കോൺക്രീറ്റ് സൗധം
കൊന്നൊടുക്കിയ ആർദ്ര സംഗീതം ...
ചേമ്പിലക്കുമ്പിളിൽ നൃത്തമാടും
മഴത്തുള്ളിയെ തേടിയലഞ്ഞു ...
മൺകൂനകൾ തിന്നു തീർത്ത പാടം
നാളെ തലയുയർത്താനുള്ള അംബരചുംബികൾക്കു
മടിത്തട്ടൊരുക്കിയ ചേമ്പിൻ തണ്ടൊരു രക്തസാക്ഷി ...

ഞാൻ പകുത്തുനൽകിയ സ്നേഹം
നീ ഹൃദയത്തിലെവിടെ ഒളിച്ചുവെച്ചു ??
ചെറു കാറ്റിനെ കൊതിച്ച  മോഹത്തിൻ കനലുകൾ
ശ്വസനിശ്വാസമേറ്റു ആളി പടർന്നു ...
ഞാൻ കാത്തുവെച്ച സ്വപ്നങ്ങളുടെ വളപ്പൊട്ടുകൾക്ക്
 നിന്റെ മാദകഗന്ധം തന്നെ ...

മഴ തിമർത്തു....മനം കുളിർത്തു ...
മണ്ണിന്റെ മനസ്സ് പൂത്തുലഞ്ഞു ..
പുളകിതയായവൾ തരളിതയായി
മഴയുടെ തുള്ളികൾ ഏറ്റുവാങ്ങി ...
കാണാൻ കൊതിച്ച നയനാനന്ദമാം കാഴ്ചയുടെ നിർവൃതി ...
മനസ്സിലെ പരൽമീനുകളുടെ
ആനന്ദ നൃത്തം ...
തൊടിയിലെ തവളകളും
ചീവീടുകളും സംഗീതം .. ...
ഹൃദയം ഹൃദയത്തോട് മൊഴിഞ്ഞു ...
മഴ മണ്ണിനോട് പറഞ്ഞു ...
നിന്നെ ഞാനൊരുനാളും കൈവിടില്ലെന്ന് ...