അവഗണയുടെ തീകനലിൽ നിന്നും
അവരറിയേ പിൻവാങ്ങണം ...
അല്ലാതെ ഒട്ടിച്ചേർന്നുനിന്ന്
അവർക്കൊരു ഭാരമെന്നു പറയിക്കരുത് ....
ചിരിയെന്നു കരുതി ചതിയുടെ
ചളിക്കുഴിയിൽ താഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും
ചിറകുകരിഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക്
ചിതയൊരുക്കി കഴിഞ്ഞിരിക്കും ...
താളം നിലച്ച രാഗങ്ങളിൽ
താങ്ങായി കരുതിയ കരങ്ങൾ
താരാട്ടിൻ ഈണം മൂളാതെ
താനേ അകന്നുപോയ്‌ ...
ഇനിയിവിടെ ഈ ഏകാന്തതയിൽ
ഇതൾ കൊഴിഞ്ഞു വാടിയൊരു പൂവായ്
ഇരമ്പിയെത്തും മിഴിമഴയെ
ഇമകളടച്ചു ഞാനൊതുക്കട്ടെ....
--സുധി ഇരുവള്ളൂർ--
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ