വെയിൽ പെയ്യാൻ മടിച്ചതിനാലാവണം 

മഴച്ചീളുകൾക്ക്‌ പൊള്ളുന്ന ചൂട് ...

ചീവീടുകളുടെ സംഗീതമുള്ള രാവുകൾ 

പുലരാതിരുന്നെങ്കിൽ 

രാവിലുദിച്ച സൂര്യനിലാവിനെ 

കൈക്കുടന്നയിലെടുക്കാമായിരുന്നു...

ജീവിക്കുന്ന ജഡമായി പുഞ്ചിരിമറയാൽ

ജീവിതം തുന്നിച്ചേർക്കാൻ

വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾക്കാവുമായിരിക്കും ...

പ്രതീക്ഷയുടെ തിളക്കമില്ലാത്ത കണ്ണുകളിൽ 

സൂചിമുന കുത്തി രസിക്കുന്ന ഹൃദയങ്ങൾ ...

ചിന്തകളുടെ ചിതയിൽനിന്നുമുയരുന്ന 

പുകച്ചുരുളിനൊപ്പം ഇനിയെന്റെ 

ആത്മാവും പറന്നുയരട്ടെ .....

                       --സുധി ഇരുവള്ളൂർ--