മാനം ഇരുണ്ടിരുന്നു ,മനസ്സ് വെളുത്തും ..
മാരിവിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ ഏഴു വർണങ്ങൾ വിരിച്ചു ..
മാനത്തിനും മനസ്സിനും ഇടയിൽ അകലം കുറഞ്ഞിരുന്നു ..
ഇരുണ്ട മാനം നോക്കി വേഴാമ്പലായി മനം തുടിച്ചു ..
സ്നേഹം ഇനി മഴയായി പെയ്തിറങ്ങണം ..
ആ മഴതുള്ളികൾ നീയാം ഭൂമിയിലെ വരണ്ട മണ്ണിൽ
ആഴങ്ങളിൽ ഒരു പുതു നനവായി ഒലിച്ചിറങ്ങണം ..
അതേറ്റുവാങ്ങി നിന്റെ മനസ്സ് ആനന്ദനിർവൃതി പുൽകണം ...