ചിരി മാഞ്ഞു മാനം കറുത്തു ...
മാനത്തിൻ ദു:ഖം കണ്ണീരായി
ഭൂമിയിൽ പെയ്തു....
അത് ഭൂമിക്ക് അനുഗ്രഹമായി....
പുതുമഴയിൽ പുളകിതയായി
പുതു പെണ്ണിൻ നാണമൊടെ
മണ്ണ് ആ മഴയെ ഏറ്റുവാങ്ങി ....
മണ്ണിൻ മാറ് പിളർക്കാനായി
മർത്യൻ കലപ്പയോരുക്കി
കാത്തിരുന്നു....
വിത്ത് വിതച്ചത് കതിരാവാൻ
പക്ഷികൾ ഒത്തിരി കാത്തിരുന്നു....
പ്രകൃതിയുടെ ആനന്ദമാം
വികൃതി  കണ്ടു വീണ്ടും
മാനം ചിരി തൂകി....