ഉറങ്ങാൻ എനിക്ക് അന്ന് ഇഷ്ടമായിരുന്നു
കാരണം എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിറയെ
അവൾ ആയിരുന്നു...
ഉറങ്ങാൻ എനിക്കിന്നും ഇഷ്ട്ടം തന്നെ
കാരണം എനിക്ക് ഇന്ന് സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഇല്ലാ ...
ഏകാന്തതയിലെ അവളുടെ ഓർമ്മകൾക്ക്
ഉറക്കത്തിലെങ്കിലും എന്നെ വേട്ടയാടാൻ
കഴിയില്ലല്ലോ.....

ഉയരങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും
എന്നും ആവേശമാണ് ...
എന്നാൽ ഉയരങ്ങളെ മടുത്ത്
താഴെ ഭൂമിയിൽ തന്നെ കാത്തിരിക്കും
മണ്ണിനെ പുൽകാൻ
മഴ തുള്ളികൾക്ക് എന്നും തിടുക്കം തന്നെ.....
ചിരിക്കുന്ന അധരങ്ങളാൽ
കരയുന്ന കണ്ണിനെ മറക്കാൻ
പാടുപെടുന്ന രൂപങ്ങളേ
നിങ്ങൾക്കുമില്ലേ നാളെയുടെ
മധുരിക്കുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾ ??..

സ്നേഹത്തിന്റെ ദംഷ്ട്രയിൽ നിന്നും
വീണ്ടും വീണ്ടും ചുടു ചോരത്തുള്ളികൾ
ഉറ്റി വീഴുന്നു....
ഇന്ന് അവൻ ഇന്നലേയിലെ ഞാൻ തന്നെ...
നഷ്ട്ടങ്ങൾ നേട്ടങ്ങളിലെക്കുള്ള
വഴിതിരിവെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ്
ഉൾക്കൊള്ളുക നീ...
അകക്കണ്ണിൽ നന്മയുടെ വെളിച്ചം
അണയാതെ സൂക്ഷിക്കുക നീ...

യാമങ്ങൾ യാത്ര തുടരുകയായിരുന്നു...
ഇമകളെ തഴുകാൻ ഉറക്കം മറന്നപ്പോൾ
ഓർമയുടെ വസന്തം പിറവികൊണ്ടു..
വിരിയാൻ കൊതിച്ചു ഒരു കൊച്ചു
മുകുളമായി നീ നിന്ന നാൾ....
ഒരു പനിനീർ പൂ പോലെ പരിമളമേകി
എന്നിൽ വിരിഞ്ഞ നിൻ യൗവനം...
ഒടുവിൽ ഒരു നേർത്ത മഞ്ഞുപോൽ
എന്നിൽ നിന്നും കൊഴിഞ്ഞ നീ...
പുലർ കാല പൂവൻ കൂകിവിളിച്ചപ്പോൾ
കണ്ണീർ കുതിർന്ന തലയിണ
എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു...
ഇന്ന് എന്റെ സ്വകാര്യത അറിയുന്ന
കൂട്ടുകാരനായി എന്നും എന്നോടൊപ്പം
ആ തലയിണ മാത്രം....

കാലൊച്ച കാതോർതിട്ടും
കരിവള കിലുക്കം കാത്തിരുന്നിട്ടും...
പകൽ കിനാവിൻ തേരിൽ പോലും
സഖീ...നീ ഇന്ന് വരാത്തതെന്തേ ??
ഇന്ന് നിരാശയുടെ ലോകത്തെ തമ്പുരാൻ ഞാൻ..
വർണങ്ങളുടെ ലോകത്തെ റാണി നീയും 
മായാത്ത ഓർമകളേ ...നിങ്ങളുടെ മധുരം
ആവോളം നുകരട്ടേ ഞാൻ മെല്ലെ മെല്ലെ ...

പിടിച്ചു കയറാൻ
കച്ചി തുരുമ്പെങ്കിലും
തിരയുന്ന നാളിൽ
ചവിട്ടി മെതിക്കപെട്ട
മണൽ തരികളോടും മാപ്പ്
ചോദിക്കും നാം ...