വേദനിക്കാൻ മാത്രം ഒരു ഹൃദയമുള്ള
ഞാനാണ് ഇന്ന് ഒരു പക്ഷെ ഓർമകളാൽ
ലോകത്തെ ഏറ്റവും സമ്പന്നൻ...

കാണാൻ കിട്ടാത്തതിലായിരുന്നു ആദ്യം പരിഭവം,
കണ്ടു തുടങ്ങിയപ്പോൾ കാണാതിരിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെന്നായി...
മിണ്ടാത്തതായിരുന്നു പിന്നീട്  പ്രശ്നം,
മിണ്ടി തുടങ്ങിയപ്പോൾ വഴക്കായി...
കറങ്ങാൻ വിളിക്കുന്നില്ലെന്നായി പിന്നെ,
കറക്കം തുടങ്ങിയപ്പോൾ എന്നെ ഇട്ട് കറക്കാൻ തുടങ്ങി ...
പിരിയാൻ പറ്റില്ലെന്നായി ഒടുക്കം,
പിരിഞ് എന്നിൽ നിന്നകന്നപ്പോൾ കരച്ചിൽ
അഭിനയിക്കാൻ പോലും അവള് മറന്നു പോയിരുന്നു ....

ചിന്തയുടെ കൂമ്പാരം
അഴുകി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...
കഴുകനും കാക്കയും വട്ടമിട്ടു
പറന്നു തുടങ്ങി...
അസഹ്യമാം നാറ്റം കാരണമാകാം
പുഞ്ചിരി ദൂരം സൂക്ഷിക്കുന്ന പോലെ...
വാക്കുകളാൽ കുത്തുന്ന ചിലർ
പലവട്ടം പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു....
പ്രിയമുള്ളത് എന്തോ നേടാൻ കഴിയാതെ
മനസ്സ് തല താഴ്ത്തുന്ന പോലെ...

കണ്ണാടി നോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു,
ആരാ....എന്തുവേണം???
അപ്പോൾ അയാൻ ചുണ്ടുകൾ അനക്കി...
പൊട്ടനാണെന്നു തോനുന്നു...
ശബ്ദം പുറത്തു വന്നില്ലാ ...

ആദി പാപത്തിൽ നിർവൃതിയിൽ
ആദം ഓർത്തിരുന്നോ താൻ ഒരുകൂട്ടം
ഗോവിന്ദ ചാമിമാരെ സൃഷ്ട്ടിക്കുകയാണെന്ന് ...
ഹവ്വ അറിഞ്ഞിരുന്നോ സൗമ്യയും ജിഷയും
പിൻമുറക്കാരായി പിറവിയെടുക്കുമെന്ന് ... ??

മരണത്തിന്റെ രുചി അറിയാൻ കൊതിച്ചവർ പലരുമുണ്ട്...എന്നാൽ അറിഞ്ഞവർക്ക് ആ അനുഭവം പങ്കുവയ്ക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ.... ദേഹവും ദേഹിയും രണ്ടാവുന്ന ജീവിത ലക്ഷ്യത്തിന്റെ പൂർണതയാണെന്നു തോനുന്നു മരണം...

ഭാവനാ ശൂന്യതയാലും
ആശയ ദാരിദ്ര്യത്താലും
താളിയോലയെ സ്പർശിക്കാൻ
എന്റെ നാരായം മടിച്ചുനിന്നു ...
മേഘ സന്ദേശം കാത്തു നിൽക്കും
പ്രണയിനിയുടെ കണ്ണിൽ നിരാശ...
ദൂത് പോകാൻ ഒരുങ്ങിയ ഹംസം
ചിറക് താഴ്ത്തി തൂവൽ പൊഴിച്ചു ...
വെള്ളിലയിൽ കാവ്യം ഒഴുകി വരാതെ
അരുവി വറ്റി വരണ്ടു ..
ഇനിയെങ്കിൽം എന്റെ വിരൽത്തുമ്പിൽ
വിരിയൂ അക്ഷര കൂട്ടങ്ങളേ ...