മണ്ണിൽ ആയിരുന്നില്ല നീ മതിൽ കെട്ടിയത്..
മനസ്സിൽ ആയിരുന്നു.
മുള്ളിനാൽആയിരുന്നില്ല നീ അതിരുകൾ തീർത്തത് ...
വാക്കിന്റെ മൂർച്ചയാൽ ആയിരുന്നു.
പഴുതൊന്നും ചേർക്കാതെ കൊട്ടിയടച്ച ആ
മതിലോരം ഞാൻ നിന്നു ...തകർന്ന ഹൃദയവുമായി...

ഈ തണുത്ത പുലരിയിൽ ഓർമ്മകൾ
സഞ്ചാരിയുടെ വേഷമണിയുന്നു ...
ഓടി കിതക്കുന്ന നനുത്ത ഓർമകൾക്ക് ഒടുവിൽ
തണുത്ത് വിറങ്ങലിച്ച സ്വപ്‌നങ്ങൾ...
ഭൂമി മഴയെ ഏറ്റുവാങ്ങി തലോടുമ്പോൾ
ഭൂമിക്ക് മുകളിൽ ഏകാന്തതയെ പ്രണയിച്ചു ഞാൻ..
വിരഹത്തിൻ തിമിരം ഏറ്റുവാങ്ങിയ അകക്കണ്ണിൽ
പ്രതീക്ഷയുടെ പുതുവെളിച്ചം
ഇനി തെളിയില്ലെന്നറിയുന്നു ഞാൻ ....

വാളിനേക്കാൾ മൂർച്ച ആയിരുന്നു
പലപ്പോഴും നിൻറെ  വാക്കുകൾക്ക് ...
മുറിവേറ്റ ഹൃദയവുമായി നാളുകൾ നീങ്ങിയെങ്ങിലും
സുഖമുള്ള നോവായി ഞാൻ അതിനെ ലാളിച്ചു..
ഒരു വേനൽ മഴയിൽ എന്നിൽ നിന്നും ഒഴുകി അകലുമ്പോൾ
നോന്തിരുന്നോ സഖീ നിൻ നെഞ്ചകം  ???

നിന്റെ വാക്കുകൾ സത്യമായി തീരട്ടെ ...
നാക്ക് പൊന്നാവട്ടെ...വരാനിരിക്കുന്ന
നല്ല നാളെകളിലും ഭാവുകമേകാൻ ഒപ്പം
നീയും വേണം ഞാനുള്ള നാൾ വരെ...

നിന്റെ ചൊടി മൗനം മൊഴിഞ്ഞപ്പോൾ
തരിവള എന്നോട് ഒരു കാവ്യമോതി...
അറിയാതെ ചിരിച്ചോരാ വളയുടെ കിലുക്കത്തിൽ
അറിയാതെ ഞാൻ പിന്നിലെക്കൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി...
അവിടെ ഒരു പുഞ്ചിരിയായി കൈയ്യെത്തും ദൂരെ നീ
ഇമ ചിമ്മാതെ എന്നെ നോക്കി നിൽപ്പൂ ...

ഇണക്കവും പിണക്കവും നിറഞ്ഞ രണ്ടു വർഷങ്ങൾ...
അവളുടെ മിഴിയിലും.. മൊഴിയിലും..
എന്തിന്, അവളുടെ പിണക്കത്തിന് പോലും
സ്നേഹ സ്പർശം ...
ഒപ്പം കുറുമ്പ് കാട്ടി ഞങ്ങളെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ
ദൈവത്തിന്റെ വരദാനവും...  
സർവേശ്വരാ ..അങ്ങ് ഇത്റയും കാലം എന്നെ പരീക്ഷിച്ചത്
ഇത് പോലെ സുന്ദരമായ ജീവിതം സമ്മാനമായി തരനാണെന്ന്
അറിയുമ്പോൾ ആനന്ദം കൊണ്ട് ഹൃദയം നിറയുന്നു...
ഒരു വേള കൂടി ഞാൻ ഭാഗവാനേ... നിന്റെ മുന്നിൽ
ഞാൻ തലകുനിചോട്ടെ....
LoVe U aChU....N ..LoVe nAnDhUuuu...