നേരിന്റെ മുഖത്ത് നീ അന്ന് കാർക്കിച്ചു തുപ്പി
പിൻവിളി കേൾക്കാതെ നീ നടന്നു..
നിന്റെ കാൽകീഴിൽ ലോകം അവസാനിക്കുന്നില്ലെന്ന
യാഥാർഥ്യം  ഉൾക്കൊള്ളാൻ നീ മടിച്ചു...
അറിവിന്റെ നിറകുടമെന്നു നിന്നെ കരുതിയ
ഞാൻ തന്നെ ഇവിടെയും വിഡ്ഢിയായി..
പേമാരിയിലും വിയർക്കുന്ന ഓർമ്മകൾ...
ഇന്ന് കരയെ തലോടാൻ തിരയുടെ ഓളങ്ങൾ ഇല്ലാ ...
നിഴലിനെ നിശ്ചലമാക്കി മറയുന്ന രൂപങ്ങൾ...
ഇനി ഞാൻ ഉറങ്ങട്ടെ ... നിന്റെ ഓർമകളെ കടമെടുത്തു് ...