തിര വന്നു കാതിൽ മോഴിഞ്ഞോരാ കിന്നാരം
കരയുടെ കവിളിനെ ചുവപ്പിച്ച സന്ധ്യയിൽ
അലസമായി തഴുകിയ പിശറൻ കാറ്റിൽ നിൻ
മുടിയിഴ ഒതുക്കാൻ പാടുപെട്ട എൻ കൈകൾ ...
വാചാലമാം നിൻ മൌനത്തിൻ ഒടുവിൽ
വാക്കുകൾ മുത്ത്‌ കൊഴിക്കുന്നതും നോക്കി ഞാൻ..
നിരാശനായി മടങ്ങുംപോഴും നിൻ പിൻവിളി -
കതോർത്തിരുന്നത് നീയറിഞ്ഞിരുന്നോ അതോ...??

പെയ്തിറങ്ങും തുള്ളിയെ
കൈ കുമ്പിളിൽ വെച്ച്
തഴുകാൻ കൊതിച്ച നാൾ...
പെയ്തിട്ടും പെയ്തിട്ടും
ഇനിയും നീ പെയ്തിറങ്ങേണം
എൻ ഹൃദയത്തിൽ എന്നും...
കൈ കുമ്പിളിൽ നിന്നും
തോരാതെ ഞാൻ കാക്കാം
നിന്നെ നെഞ്ചോട്‌ ചേർത്ത്...

അറിയാതെ പിടയുമെൻ അന്തരാത്മാവിൽ
ഒരു നുള്ള് എള്ളിൻ തരി നുള്ളിയിട്ട്
മാമ്പൂ തളിർ തല്ലി തകർതപൊൽ
മോഹത്തിൻ തിരി നീ അണച്ചു ...
മഴയിൽ കുതിരാത്ത.. വെയിലിൽ വാടാത്ത
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളേ... നിന്റെ പിണ്ഡം
ഞാനിന്നു അടക്കം ചെയ്യാതെ
ഒരു മണ്‍കുടത്തിൽ കാത്തു വെക്കും..
ഒരു നാൾ എന്റെ ചിത എരിയുമ്പോൾ
അതിൽ നിന്ന് ഒരു പിടി ചാരം
ചേർത്ത് നിനക്ക് ഒഴുക്കനായ് ....

അടങ്ങാത്ത ആവേശമായി...
മടങ്ങാത്ത ഓർമകളിൽ
ഇടറുന്ന നെഞ്ചിനുള്ളിൽ
തളിരിടും വസന്തമായി
തരളിതമാം ഹൃദയത്തിൽ
കുളിരായി നീ ഇന്നും.....

തലനാരിഴക്ക് എന്നിൽ
നിന്നും നീ അകന്നു...
നിന്നെ പ്രാപിക്കാൻ
മനസ്സിൽ ഞാൻ തയ്യാറെടുത്തിരുന്നു ...
ഇന്ന് നിന്നെ അകലെ കാണുമ്പോൾ
ആശ്വാസത്തിന്റെ ചെറിയൊരു
നിശ്വാസം എന്നിൽ ബാക്കി...
നന്ദി കാലമേ നീ എന്നിൽ നിന്നും
ആ കുരുക്കിട്ട കയർ ദൂരെ എറിഞ്ഞതിന്...

മങ്ങിയ കാഴ്ചകളുടെ ലോകം...
പെയ്യാൻ മറന്ന ഇടവപാതി
മൂടൽ തീർത്ത ആകാശത്ത്
തെളിയാൻ മടിച്ച മഴവില്ല് ..
വയൽ വരമ്പിൽ പാടാൻ
മറന്ന ചീവീടുകൾ...
സന്ധ്യാ ദീപത്തിൻ മിഴിയിൽ
പോലും നിരാശയുടെ മങ്ങൽ ...
ഇനി ഈ വിജനമാം പൊയ്കയിൽ
ഞാൻ എന്റെ കളി വഞ്ചി
ദിക്കറിയാതെ തനിച്ചു തുഴയട്ടെ....

ആരും ആർക്കും പകരമാകാത്ത
ഈ ഭുമിയിൽ തളിരിടും ഇല പോലും
ശിഖരത്തിന് സ്വന്തമല്ലന്നറിയുന്നു  ...
സന്ധ്യക്ക്‌ പകരമാകാൻ രാവിനും
നിലാവിന് പകരമാകാൻ വെയിലിനും
വെളിച്ചത്തിന് പകരമാകാൻ ഇരുട്ടിനും
കുളിരിനു പകരമാകാൻ ചൂടിനും
പറ്റാത്തതല്ലോ ഈ പ്രകൃതിയെ
സുന്ദരമാക്കുന്നത്.....