അക്ഷരമുത്തുകൾ പെറുക്കികൂട്ടി
ഞാനൊരു മാല തീർത്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട് ...
ഒരുനാൾ നീയെൻ ചാരെയണയുമ്പോൾ
നിനക്ക് മാത്രമായ് സമ്മാനിക്കുവാൻ ..
ആ മുത്തുകൾക്കിടയിൽ ഞാനൊരു 
ഹൃദയം ഒളിച്ചു വെച്ചതുണ്ട് ..
ആരും കാണാതെ നിനക്കെടുത്തു
നിത്യം ഒമാനിക്കാനായ് ...

അമ്മമ്മ, അച്ഛമ്മ .... സ്നേഹനിധികളായ രണ്ടു പദവികൾ.
എനിക്ക് മോൻ പിറന്നതിനു ശേഷമാണ് ഞാൻ ഈ പദവിയുടെ പ്രസക്തിയും ആഴവും മനസ്സിലാക്കുന്നത്.
അന്ന് പതിനാറു വർഷം മുൻപ് ചേച്ചിയുടെ പ്രസവത്തോടെ അമ്മക്ക് പ്രമോഷൻ കിട്ടി. അമ്മയിൽ നിന്നും അമ്മമ്മയിലേക്കു പദവി മാറ്റം. ഞാൻ മാമനായും മാറി. അന്ന് മുതൽ ഇന്ന് വരെ എന്റെ മരുമോനും പിന്നീട് ജനിച്ച മരുമോൾക്കും അമ്മമ്മ എന്നാൽ ജീവനാണ്.
ഇപ്പോൾ ഞാൻ അച്ഛനായി മാറിയപ്പോൾ അമ്മ വീണ്ടും മറ്റൊരു പദവിയിലേക്ക് സ്ഥാനക്കയറ്റം നേടി. അമ്മയും അമ്മമ്മയും ആയ ആ സ്നേഹം ഇപ്പോൾ അച്ഛമ്മയും ആയി.
ഇന്ന് എന്റെ മോനും പ്രിയപ്പെട്ട ആൾ അവന്റെ അച്ചമ്മയാണ്.ചിലപ്പോഴൊക്കെ എനിക്കും അവൾക്കും മീതെ. ആ കൈകളിൽ അവൻ സുരക്ഷിതനാണെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കണം. (ഞങ്ങളുടെ കൈകൾ സുരക്ഷിതമല്ല എന്നല്ല ട്ടോ).
ഈ അടുപ്പം കാണുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷവും സമാധാനവുമാണ്.
ഇന്നലെ ചുമ്മാ ഞാനൊന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കി, എന്താണ് ഈ മൂന്നുപേരുടെയും (രണ്ടു മരുമക്കളും മോനും) ഇഷ്ടം സമ്പാദിക്കാൻ അമ്മയുടെ കൈയ്യിലെ ടെക്‌നിക് ??... കണ്ടെത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ആശ്ചര്യപെട്ടുപോയി. രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോഴേക്ക് കണിയായി മുന്നിൽ... ചായകുടിപ്പിക്കുന്നത് മടിയിലിരുത്തികൊണ്ട്, എണ്ണ തേപ്പിച്ചുള്ള കുളിയിലും പാട്ടും കളിയും, മാമുണ്ണുന്നത് കാക്കയും പൂച്ചയുമൊക്കെ ആയിട്ട്... ഉച്ചമയക്കത്തിൽ താരാട്ട്, വൈകുന്നേരത്തെ പന്ത് കളി, സൈക്കിളിൽ കയറുമ്പോൾ പിടിവിടാതെ കൈ, വികൃതി കാണിച്ചാലും ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തോടെയുള്ള സ്നേഹശാസന, അതിനിടക്ക് പുലിയാവണം കുരങ്ങാനാവണം, ...അങ്ങനെയങ്ങനെ രാത്രി ഉറങ്ങുന്നത് വരെ അവർ സമപ്രായക്കാരാവുന്നു... ഒരു പക്ഷെ (അല്ല തീർച്ച) ഒരു അമ്മക്ക് സാധിക്കില്ല ഇത്രയും.
അമ്മേ ഇത് നിങ്ങൾ അമ്മമ്മമാർക്കും അച്ചമ്മമാർക്കും മാത്രം സാധിക്കുന്ന അസാധ്യമാകും കഴിവ് ...  സ്നേഹ വാത്സല്യങ്ങളോടെയുള്ള ഈ പരിചരണം തന്നെ അവർക്കിടയിലുള്ള ആത്മബന്ധത്തിന്റെ രഹസ്യം.
എല്ലാ അമ്മമ്മമാർക്കും അച്ചമ്മമാർക്കും ഒരു ബിഗ്സല്യൂട്ട് ...

ഈ പ്രപഞ്ചം നമ്മൾ മനുഷ്യരെ പോലെ പുഴുവിനും പുൽച്ചാടിക്കും തുമ്പക്കും തുമ്പിക്കും പാമ്പിനും സിംഹത്തിനും എന്തിന് ഉറുമ്പിന് പോലും തുല്യമായി അവകാശപ്പെട്ടതാണ്‌.അതായത് സകല ചരാചരങ്ങളും ഭൂമിയുടെ അവകാശികൾ തന്നെ. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പിനായി ആഹാരത്തിന്റെ ചാക്രിയചക്രം കറങ്ങുന്നുണ്ടെങ്കിലും നമ്മൾ മനുഷ്യർ മാത്രം എന്തുകൊണ്ട് ഭൂമിയിൽ സ്വാർത്ഥരായി തീർന്നു ??
മനുഷ്യന് മറ്റു ജീവികളേക്കാൾ വിവേകം കൂടുതലാണ്. അതിലൂടെ അവൻ/ അവൾ വിജ്ഞാനം സ്വായത്തമാക്കാൻ തുടങ്ങി. യഥാർത്ഥത്തിൽ വിജ്ഞാനം കൂടിയതിനാലല്ലേ മനുഷ്യൻ സ്വാർത്ഥനായി മാറിയത് ??. അറിവുപയോഗിച്ചു മനുഷ്യൻ ഉപകരണങ്ങൾ നിർമാണം തുടങ്ങി. അവ ഉപയോഗിച്ച് ഭൂമിയുടെ മറ്റു അവകാശികളെ അവൻ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങി. ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടി തുടങ്ങി പിന്നെ പിന്നെ അത് വിനോദമായും മാറി.പിന്നെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അന്യന്റെ വസ്തുക്കളിൽ പതിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആകർഷണം തോന്നുന്നതെന്തും സ്വന്തമാക്കാൻ മനുഷ്യർ വ്യഗ്രത കൊണ്ടു. മണ്ണും പെണ്ണും പൊന്നും അതിൽ ഉൾപ്പെട്ടു .അതിനായി അവൻ എന്തും ചെയ്യാനുള്ള മനസ്സാന്നിധ്യം കൈമുതലാക്കി. കയ്യൂക്കുള്ളവൻ കാര്യക്കാരൻ എന്നായിരുന്നു ആദ്യമെങ്കിലും ഇപ്പോൾ കൗശലക്കാരൻ അവനെയും കടത്തി വെട്ടി...
കട്ടും പിടിച്ചുവാങ്ങിയും മനുഷ്യൻ ഈ സ്വന്തമാക്കുന്നതൊക്കെ എന്തിനുവേണ്ടി ?? ആറടി മണ്ണിൽ അവസാനിക്കുന്ന ഈ ജീവിതയാത്രയിൽ നേടിയതെല്ലാം നിലനിൽക്കുമോ?? ഉണ്ട് ഒന്ന് നിലനിൽക്കും, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ സമ്പാദിക്കുന്ന സൽപ്പേര്... പക്ഷെ അതിന് യോഗ്യത നമുക്കുണ്ടോ എന്നൊന്ന് ഇരുത്തി ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു .

നമ്മുടെ മൊഴികൾ മൗനമായിരുന്നു
മിഴികൾ വാചാലമായപ്പോൾ
അധരം സ്വായത്തമാക്കിയ നിന്റെ മൗനത്തെ
പ്രണയത്തിൻ അതീന്ദ്രിയമാം 
സ്നേഹത്തിൻ തൂവലാൽ
തഴുകി ഞാൻ തുറക്കട്ടെ ?

നിന്റെ അധരത്തിൻ മധുരം ഞാൻ
പാനം ചെയ്യാനണഞ്ഞപ്പോൾ
ഇരുകൈ നീട്ടി നീയെന്നെ
എതിരേറ്റ ആ നാളിൽ
മിഴി കൂമ്പി നീ നമ്രമുഖിയായി
കാൽവിരൽകൊണ്ടു കളമെഴുതുമ്പോൾ
മാടിവിളിച്ച നിൻ മാറിടമാർദ്ദവം ....
ശ്വാസം ശ്വാസത്തെ
കീഴ്‌പ്പെടുത്താനുള്ള തിരക്കിലും
വിയർപ്പുതുള്ളികൽക്കിടയിലൂടെ
നീ നഖചിത്രമെഴുതുമ്പോൾ
സിന്ദൂരം പടർന്ന എന്റെ നെറ്റി...
ഒരു പുതുമഴയായി ഞാൻ നിന്നിൽ
പെയ്തിറങ്ങുമ്പോൾ
പുതുമണ്ണായി നീ പുളകിതയായി ...


 

ഒരിക്കലെങ്കിലും ഞാൻ നിന്നെ
ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയാൽ കീഴടക്കും ...
അന്നെന്റെ അധരം മൊഴിയും സ്വകാര്യം
നിന്റെ കാതുകളിൽ പ്രണയമഴയായ് പെയ്തിറങ്ങും
അതിൽ നിന്നുതിരും മധുരം നുകർന്ന് നീ
അതിഗാഢമെന്നെ പുണരുന്ന മാത്രയിൽ
എന്റെ സ്വപ്നസാക്ഷാത്കാരത്തിൻ
നിർവൃതിയിൽ ഞാനെന്റെ ഇമകൾ ചേർത്തടക്കും ...

ബന്ധുക്കളാരെങ്കിലും വെട്ടിയ
ഒരു മുഴുനീള വാഴയിലയിൽ
നിവർന്നു കിടക്കണമെനിക്ക് ..
അരികിൽ നെഞ്ചത്തടിച്ചു
കരയുന്ന പ്രിയരുടെ അകമ്പടി വേണം ..
വിശപ്പും ദാഹവുമാകറ്റാൻ
വായ്ക്കരിയും നീരും തരണം ...
തെക്കേ പറമ്പിൽ മാവ് കണ്ടെന്നു വരില്ല-
ഗ്യാസാണ് പോലും ഇപ്പോഴത്തെ ട്രെൻഡ് ...
ചിതയൊരുക്കി ശേഷക്രിയ ചെയ്യുമ്പോൾ
ഇണതോർത്തിൻ അറ്റം മുറിക്കുമ്പോൾ
അവന്റെ കൈ വിറക്കുന്നെങ്കിൽ
ഒരു താങ്ങു നൽകണം ...
അവൻ കുട്ടിയല്ലേ ....

മിഴിക്കോണിൽ മിന്നും നീർമുത്തു
തൂലികയിൽ നിറച്ചു നിന്റെ-
ഓർമകളെ വർണിക്കും തോറും
ഹൃദയം മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക്
തരളിതമായി ഒഴുകുന്നു ....

ഇന്നത്തെ പുലരിയിലെ സൂര്യ കിരണം എന്റെ  മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ സന്തോഷമായി തെളിഞ്ഞു ... കലാലയ ജീവിതത്തിന് ശേഷം എന്റെ ഇത്തിരി അക്ഷരക്കൂട്ടുകൾക്ക് ആദ്യമായി കിട്ടിയ സമ്മാനം മുഖപുസ്തക കൂട്ടായ്മയായ "തുഞ്ചനും കുഞ്ചനും" എന്ന ഗ്രൂപ് നടത്തിയ കവിതാ രചനയിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനം ... അതും ഗ്രൂപ്പിന്റെ സ്ഥാപക അഡ്മിനും എന്റെ നാട്ടുകാരനും സുഹൃത്തും വഴികാട്ടിയുമായ Advt.നിന്നും കൈപ്പറ്റിയപ്പോൾ ഇരട്ടി മധുരമായി... നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിലും തെല്ല് അസൂയ ഉണ്ട് ട്ടോ വക്കീലേ ..ഗ്ളാമറിന്റെ കാര്യത്തിൽ നിങ്ങള് ഈ വയസ്സാം കാലത്തും എന്നെ കടത്തി വെട്ടുന്നു ... വല്ല ഫോട്ടോ ഷൂട്ട് മത്സരവുമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങള് തകർത്തേനേ ന്റെ വക്കീലേ...... ഒത്തിരി നന്ദി എല്ലാവര്ക്കും ...നിറഞ്ഞ സന്തോഷം

കടൽ ശാന്തമായിരുന്നു,
മനസ്സ് പ്രക്ഷുബ്ധവും....
കടലിനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു
എന്തേ ഏകാന്തനായിട്ടും
ഇത്ര ശാന്തത ??
കടൽ പുഞ്ചിരിച്ചു,
മറ്റുള്ളവരെ സഹായിച്ചു
ഒറ്റപ്പെട്ടാലും
ചിരിക്കാൻ പഠിക്കണമത്രേ ...
ഇടയ്ക്കു വലിയ തിരമാല പോലെ
വിഷമം വരുമ്പോളും
ശാന്തനാവണമത്രേ ...
കടലേ നീയുമെന്നെ 
തോൽപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ  ...

നഷ്ടപ്പെടാൻ മാത്രമായി നാം
തമ്മിലറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനറിഞ്ഞില്ല
നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ ഇത്ര വേദനിക്കുമെന്ന് ...
എൻറെ ഓരോ വരികളുടെയും താഴെ
ഞാൻ ചാർത്തും കയ്യൊപ്പ്
നിന്നെ ഓർത്തുള്ള കണ്ണീരിൽ
ചലിച്ചതാവുന്നു ...